Er waren nog duivels: Israël en Amerika. Iedere ochtend speelde zich op school hetzelfde ritueel af. Iemand zong via de luidsprekers een paar verzen uit de Koran. Een andere persoon legde uit wat er net gezongen was. Enkele studenten zongen een liedje ter ere van de revolutie en ayatollah Khomeini. Sommige liedjes spiegelden ons het genoegen van de jihad voor.
Dan moesten we vijf minuten sporten op de plaats waar we stonden. Het programma werd afgesloten met een luidkeels geschreeuwd ‘Dood aan Amerika! Dood aan Israël!’ En dood aan de mensen die de Opperste Leider niet willen volgen!’
Dat moesten alle kinderen in alle scholen elke dag zeggen. Zuivere indoctrinatie.