“Wij zijn waarschijnlijk de meest complexe opportunisten die de aarde ooit heeft voortgebracht, want onze culturele flexibiliteit heeft ons toegelaten overal te gaan wonen, en het overal relatief goed te doen. Maar zoals alle succesverhalen heeft ook ons levensfeuilleton een keerzijde, een donkere kant met zware milieuproblemen, hoewel het niet zeker is dat veel mensen zich daar echt zorgen over maken. Ons succes impliceert dat we niet terug kunnen. De blinde obsessie van de economie met vooruitgang lijkt een sociobiologische pendant te hebben. Wij zijn voor onze overlevering zo afhankelijk geworden van zoveel anderen, dat het in elkaar stuiken van het globale systeem voor nooit gezien moeilijkheden zou zorgen. Voor veel mensen zal het dan terugvallen zijn op elementaire overlevingstechnieken die ze niet meer machtig zijn, waardoor ze niet zullen overleven. Misschien sterven wij dan wel uit, zodat wij op naar evolutionaire normen korte tijd verdwenen zullen zijn. Dan is er natuurlijk ook niemand meer om zich daar nog druk over te maken.”