De meeste mensen in de westerse wereld hebben geen moeite om te erkennen dat het nazisme slecht is. Het Derde Rijk, een van de meest gruwelijke regimes in de geschiedenis, was verantwoordelijk voor het initiëren van de duurste oorlog die de mensheid ooit heeft gekend, en voor het plegen van de meest monsterlijke genociden ter wereld, waarbij meer dan 17.000.000 mensen werden afgeslacht.

Het kwaad van het nazisme blijkt duidelijk uit de belangrijkste kenmerken van het nazi-fascisme, beschreven in een verscheidenheid aan analyses, die allemaal nauwe parallellen vinden met kenmerken die tegenwoordig in veel moslimlanden worden aangetroffen. Toch zijn er tegenwoordig maar weinigen die bereid zijn deze parallellen te onderzoeken en het kwaad te erkennen dat onze generatie bedreigt. Laten we eens kijken naar enkele van deze parallellen:

1. Extreem nationalisme – In sommige moslimlanden worden nationalistische concepten vervangen door het concept van de “umma” met loyaliteit aan de islam als hoogste waarde.

2. Minachting voor mensenrechten – Al te veel van de huidige moslimstaten behoren tot ’s werelds ergste schenders van mensenrechten.

3. Zondebokken als een verenigende oorzaak – Al meer dan een millennium is een groot deel van de moslimwereld ingeprent in het geloof dat de jood de opperste vijand van alle moslims is. Zowel nazi’s als moslimlanden hebben enorme energie en middelen gestoken in deze afschuwelijke onderneming – en beiden kozen de joden als zondebok.

4. Suprematie van het leger – Veel moslimregimes, vooral degenen die zich inzetten voor de vernietiging van Israël en een nooit eindigende Jihad tegen het Westen, zijn ofwel militaire regimes of regimes die afhankelijk zijn van het leger voor hun stabiliteit en controle.

5. Ongebreideld seksisme – Veel moslimlanden zijn brutale onderdrukkers van vrouwen.

6. Gecontroleerde massamedia – Censuur is de norm in veel moslimlanden, inclusief het blokkeren van toegang tot internet.

7. Obsessie met nationale veiligheid – Obsessie met Israël als een existentiële bedreiging wordt gepromoot door de meest tirannieke moslimregeringen. (Alsof 9.000.000 Israëli’s, waarvan 20% moslim, daadwerkelijk 1.400.000.000 moslims bedreigen.)

8. Religie en regering met elkaar verweven – De islam is de belichaming van een sociale organisatie waarin religie en regering één zijn.

9. De macht van het bedrijfsleven wordt beschermd – In moslimlanden worden niet de zakelijke, maar de heersende religieuze of koninklijke elites beschermd door te vertrouwen op het leger en op de infiltratie van loyale verwanten in machts- en rijkdomposities.

10. Arbeidskracht wordt onderdrukt – In veel moslimlanden heeft arbeid geen macht. In landen met vakbonden worden ze vaak geleid door de overheid. Interessant is dat in de Arabische landen waar de opstanden van de “Arabische Lente” slagen, de tot nu toe onderdrukte vakbonden een sleutelrol spelen.

11. Minachting voor intellectuelen en de kunsten – In de meeste moslimlanden zijn grafische, plastische en beeldende kunst voor het grootste deel van de moslimgeschiedenis op religieuze gronden verboden en intellectuele bezigheden moeten ondergeschikt worden gemaakt aan religieuze prioriteiten.

12. Obsessie met misdaad en bestraffing – De wreedheid van de politie en het leger in veel moslimlanden is algemeen bekend, evenals de wrede en ongebruikelijke aard van bestraffing, zelfs voor kleine misdaden, vooral als het om vrouwen gaat.

13. Ongebreidelde vriendjespolitiek en corruptie – vriendjespolitiek en kleptocratie kenmerken tegenwoordig veel moslimregeringen.

14. Frauduleuze verkiezingen – Verkiezingen in de moslimwereld, in de weinige landen waar er verkiezingen zijn, bestaan ​​meestal uit “één man, één stem, één keer”, aangezien “presidenten” voor het leven worden gekozen.

Aan het bovenstaande moet de verspreiding van het geloof in de natuurlijke superioriteit van de door fascisten geleide groep worden toegevoegd. Arische superioriteit voor nazi-Duitsland gaat gepaard met het islamitische religieuze geloof in de superioriteit van de islam boven alle andere religies. Deutschland über Alles kan treffend worden vergeleken met het traditionele islamitische doel van de suprematie van de islam over alle wereldreligies, een suprematie die het best wordt bereikt door religieuze imperialistische oorlogvoering: de jihad.

Maar misschien wel de meest angstaanjagende parallel is dat zowel nazi’s als moslimnaties vrolijk zoveel van hun middelen hebben ingezet voor de genocide van allen die zij als vijanden beschouwden. Het is hun niet aflatende inzet voor de vernietiging van Israël en de genocide van zijn Joden die de Arabische jihadistische terroristen naar het nazi-fascistische kamp brengt – een observatie die Hajj Amin el-Husseini zelf bijna 70 jaar geleden deed.

Duitsland na de Tweede Wereldoorlog heeft tientallen jaren gewerkt om het onmiskenbare kwaad van het nazisme aan het licht te brengen en wetten uit te vaardigen die bedoeld zijn om de heropleving ervan te voorkomen. Ook de VN riepen kort na de Tweede Wereldoorlog een genocideconferentie bijeen om internationale richtlijnen op te stellen om herhaling van een tot dan toe onvoorstelbare wreedheid te voorkomen.

Het Verdrag inzake de voorkoming en bestraffing van genocide werd op 9 december 1948 door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties aangenomen als resolutie 260 van de Algemene Vergadering. Het Verdrag trad in werking op 12 januari 1951. Genocide werd officieel een misdaad tegen de menselijkheid.

Tragisch genoeg werd dit kwaad naar de Arabische wereld getransplanteerd, voornamelijk via Egypte, Irak en de welwillendheid van de Hadj Amin el-Husseini, waar het werd geënt op de 1400 jaar oude moslimcultuur van jodenhaat en omgezet in de eindeloze, meedogenloze van vandaag. , hardnekkige jihadistische oorlog tegen Israël en tegen de westerse beschaving.

Maar hoewel het kwaad niet stierf, lijkt onze veroordeling ervan te zijn geatrofieerd.

In de naschok van de Tweede Wereldoorlog en de Holocaust zouden de westerse moraal en politiek genocide niet kunnen accommoderen als een aanvaardbare reactie op enige klacht of provocatie. Maar wanneer moslimleiders hun genocidale bedoelingen tegen Joden verkondigen en vervolgens proberen hun woorden met daden te vergelijken, verwijst niemand hen naar het VN-Verdrag van 1948 ter voorkoming en bestraffing van de misdaad van genocide. Niemand herinnert hen eraan dat genocide een misdaad tegen de menselijkheid is, net als samenzwering om genocide te plegen, aanzetten tot genocide en medeplichtigheid aan genocide.

En als iemand durft.

David Frum, die een speechschrijver was voor president George W. Bush, bedacht in 2001 de uitdrukking “Axis of Evil” om de belangrijkste terroristische ondersteunende staten (Iran, Irak en Syrië) te identificeren die een terreuroorlog voerden tegen de VS. Frum’s beslissing om deze term te creëren kwam voort uit zijn bekendheid met de Asmogendheden van WO II.

Hoe meer Frum de Tweede Wereldoorlog bestudeerde, hoe meer hij de nazi-ideologieën en -acties als parallel zag aan het terrorisme en de jihadistische ideologie van moderne moslimterroristische ondersteunende staten en hun terroristische marionetten. Maar toen president Bush “As van het Kwaad” in een toespraak gebruikte, werd deze bijnaam al snel het doelwit van veel parodie en spot, waarvan sommige audio-reproducties aanbood van de prachtige en ontroerende slaapliedjes gezongen door moslimvrouwen in Iran en Syrië aan hun baby’s;

Zestig jaar na de Holocaust en de ergste misdaden tegen de menselijkheid in de hele wereldgeschiedenis, noemde een nationale Amerikaanse leider de moslimavatar van diezelfde nazi-misdaden ‘slecht’, en hij werd belachelijk gemaakt.

Genocide is de meest galactische schending van de mensenrechten die je je kunt voorstellen, de meest gruwelijke en aartstypische misdaad tegen de menselijkheid. Genocide, poging tot genocide, aanzetten tot genocide met haatspraak, haatprediking en haatleer, en het opvoeden van kleine kinderen tot genocide – dit zijn de gedragingen die in 1948 door de beschaafde wereld werden veroordeeld. Toch zijn dit de bepalende kenmerken van Hamas , Hezbollah, Fatah en tientallen andere Arabische terroristische organisaties, en van die moslimregeringen die de terroristen ondersteunen, opleiden en bewapenen.

Het is belangrijk eraan te herinneren dat de zogenaamde Palestijnse strijd voor politieke zelfbeschikking de enige is in de wereld en in de hele wereldgeschiedenis, waarvan het enige bepalende paradigma terrorisme is en wiens unieke en niet aflatende doel de vernietiging van een soevereine staat en de genocide van zijn Joden.

En deze barbaarsheid beperkt zich niet tot het Arabisch-Israëlische conflict.

Het brutale geweld van moslims tegen moslims wordt in de hele moslimwereld grotesk bevestigd. Denk aan Soedan, waar een 22-jarige oorlog onder leiding van Soedanese Arabische heersers resulteerde in de moord op 2.000.000 zwarte Afrikaanse christenen en animisten in het zuiden, en meer recentelijk in de slachting van minstens een half miljoen zwarte Afrikaanse moslims in Darfur.

Voeg daarbij de wreedheid van het terrorisme van soennieten tegen sjiieten en vice versa in Irak, de barbaarsheid van de weer oplevende Taliban in Afghanistan, en de Iraanse en Syrische massamoord op hun eigen burgers met duizenden en zelfs tienduizenden. Slachtingen op moslims door moslims in moskeeën, op bruiloften, op begrafenissen, in scholen, in bussen, ze ontsieren allemaal onze krantenkoppen met weerzinwekkende regelmaat.

De pure obsceniteit van dergelijke gruwelijke wreedheid is onbeschrijfelijk, maar weinigen zijn bereid om dat te zeggen.

Toen de nazi’s het deden, was het slecht. Nu moslims snel en ongegeneerd vooruitgang boeken in de richting van hetzelfde doel, knijpen maar al te veel van onze leiders op elk niveau in de samenleving een oogje dicht, vergoelijken, verontschuldigen, verminderen of ontkennen het eens zo grondig veroordeelde kwaad van genocidaal fascisme.

Het is alsof moslimterroristen en terreurondersteunende landen een teflonlaag hebben. Ongeacht welke haat ze onderwijzen of prediken, welke moord of massamoord ze ook plegen, welke dreigingen van nucleaire of andere vernietiging ze ook beloven, het grootste deel van het Westen is bereid het kwaad te negeren en de transparante excuses van “nationale bevrijding” of “politieke zelfbeschikking.”

Door te weigeren het kwaad bij zijn naam te noemen, bevrijden we de terroristen om zo slecht te zijn als ze willen zijn.

Het beëindigen van de poppenkast is veel te laat.