Passage uit “Een verhaal van liefde en duisternis” (Amos OZ)

‘Niemand,’ zei mijn moeder, ‘niemand weet iets over een ander. Zelfs niet over je naaste buurman. Zelfs niet over je partner. Zelfs niet over je vader of moeder of over je kind. Niets. En zelfs niet echt over jezelf. Niets weten we. En als je soms toch even denkt dat je iets weet, dan is dat nog erger, want je kunt beter leven zonder iets te weten dan leven in een vergissing. Hoewel, wie weet? Bij nader inzien is het misschien juist veel makkelijker om in een vergissing te leven dan in het duister.