Op dezelfde manier kunnen we zeggen dat, hoewel het zonneklaar is dat niet alle moslims gewelddadige jihadisten zijn, alle gewelddadige jihadisten wél moslims zijn en dat zij, zoals eerder aangegeven, plausibele interpretaties van de Koran gebruiken om hun daden te rechtvaardigen.
Wat hier zichtbaar wordt, is wat ik altijd als een onmiskenbaar verdedigingsmechanisme van veel moslims heb beschouwd, of eigenlijk van religieuze mensen in het algemeen. Waar er geen direct verband bestaat, zoals tussen islam en wetenschappelijke prestaties, wordt alles in het werk gesteld om dat wel te leggen, maar waar er inderdaad sprake is van een direct connectie tussen het heilige boek en concrete daden, zoals in het geval van jihadistisch geweld of het slaan van een echtgenote, wordt het verband niet alleen ontkend, maar krijgt die het aanwijst het etiket van onwetende of zelfs van onverdraagzame fanaticus opgeplakt. Dat is natuurlijk geen tegenargument, maar wel het bewijs van het ontbreken daarvan.