_{Plaatje hierboven: Europa is de droombestemming voor veel vluchtelingen uit Afrika en het Midden-Oosten. Velen – ook Palestijnen uit de Gazastrook – proberen per boot de Middellandse Zee over te steken – sommigen landen op een Grieks eiland zoals hier op het eiland Leros [beeldbron: Deutsche Welle]}

De linkse Israëlische krant Haaretz interviewde een aantal Gazanen die uit Gaza zijn ontsnapt en op het Griekse eiland Leros zijn geïnterneerd.

Dit ene artikel zegt meer over het leven in Gaza dan de laatste 10.000 artikelen van de reguliere media samen. En dat is niet overdreven.

Een uittreksel:

Ik ben zeker niet de enige die werd gearresteerd voor ideeën en voor het uitspreken ervan. Veel demonstranten werden gearresteerd en Hamas bedreigde hen om toekomstige acties te voorkomen. Een keer wachtte ik op de vrijlating van een vriend die was gearresteerd, en toen hij naar buiten kwam, was zijn gezicht opgezwollen en bloedde. Ik herkende hem amper.

Hamas doet het niet enkel met het dwarsbomen van demonstraties; ze voorkomen ook culturele evenementen. Ze sluiten feesten en optredens, ze staan ​​geen concerten toe en ze verspreiden het idee dat artiesten ketters zijn. Oud-spelers kunnen optreden in openbare ruimtes, maar als er publiek om hen heen staat, levert dat een probleem op. Voor de leiders van Hamas is kunst onderdeel van de westerse cultuur en moet worden geboycot.

De verboden hebben ook betrekking op het privéleven. Vrouwen moeten een hoofdbedekking dragen als ze naar buiten gaan. Er was een groep vrouwen die zich op de sociale media organiseerde en eisten te worden geaccepteerd zoals ze zijn – maar niet lang geleden werd een vrouwelijke journalist die zonder hoofdbedekking naar buiten liep, door Hamas-mensen geslagen en naar het ziekenhuis gebracht. Natuurlijk is de verkoop van alcohol verboden, zelfs voor christenen die het nodig hebben voor religieuze rituelen. Ze worden gedwongen om in het geheim thuis wijn te maken.

Toen ik opgroeide had ik een auto, dus ik werkte als taxichauffeur. Na een paar jaar nam Hamas de auto in beslag. Ze zeiden dat ze het zouden teruggeven op voorwaarde dat ik voor hun organisatie zou werken. Ze laten de burgers geen andere optie: zich bij hen aansluiten of arm blijven. Als er geen werk en geen eten is, is de enige optie voor een beter leven – als je dat zo mag noemen – lid worden van Hamas. Het probleem is dat als je eenmaal lid bent, het erg moeilijk is om te vertrekken.

Ik heb een goede vriend die als tiener begreep dat hij geen interesse had in vrouwen, maar zijn ouders dwongen hem om er met een te trouwen. Hij heeft veel geleden, en toen kwam Hamas erachter en arresteerde hem. Je moet begrijpen dat Hamas de volledige controle heeft over het leven van het individu. Ze hebben spionnen en politie die op straat rondlopen en orde opleggen. Hamas eist bijvoorbeeld dat koppels huwelijksdocumenten tonen. Als een ongehuwd stel samen aan het wandelen is en geen papieren heeft, wordt de man gearresteerd en tekent het meisje een verbintenis om met niemand meer [in het openbaar] uit te gaan.

Als ik terugkijk en denk aan wat ik het liefste had gewild, had ik ervoor gekozen om in Israël te gaan wonen en daar met mijn vader in de landbouw te werken. Hij werkte tientallen jaren in Israël als boer, toen de grensovergangen open waren.

De oorlogen die Gaza doormaakte hebben veel straten verwoest. De Hamas-regering praat over rehabilitatieprojecten, en ze krijgen er geld voor, maar de vernietiging blijft. Dat is natuurlijk niet het geval met de leiders van Hamas, die altijd eindigen met gerenoveerde huizen en nieuwe auto’s. Hamas verklaart de overwinning, maar ondertussen spelen de kinderen in het puin alsof het een pretpark is. Zo is het bij ons: de illusies die we worden verkocht, worden onderdeel van het leven.

Deze mensen kunnen zonder angst spreken omdat ze Gaza hebben verlaten. Verslaggevers in Gaza kunnen niet vrijuit rapporteren, noch kunnen Gazanen vrijelijk met hen praten. 

Echte journalisten zouden moeten doen wat ze kunnen om deze tekortkomingen te compenseren, bijvoorbeeld door Hamas-censuur te noemen. 

Maar helaas is dit soort verhaal dat daadwerkelijk laat zien hoe het echte leven in Gaza is, buitengewoon zeldzaam – omdat de meeste journalisten de waarheid niet willen onthullen of rapporteren.