Ongetwijfeld heeft zijn antisemitische obsessie de zaden voortgebracht waaruit de vernietigingskampen in het algemeen en Auschwitz in het bijzonder gegroeid zijn. Maar het hele nazi-systeem, dat verspilling verafschuwde, wist deze obsessie al snel tot iets voordeligs om te buigen. Het vermoorden bereikte een ongekend toppunt van efficiëntie en leverde hun veel op.
Er kwam natuurlijk ook veel sadisme bij; maar dat was slechts een ondergeschikt voortbrengsel van een gigantische onderneming die enorm bijgedragen heeft aan de versterking van de Duitse economie en van het moreel van de Duitse soldaten en burgers.
Zo werd in drie jaar tijd zes ton goud alleen al uit dit ene kamp naar de Staatsbank in Berlijn gestuurd. Een deel van dit goud werd gebruikt om, via Zwitserse banken, de buitenlandse wisselkoersen te manipuleren, zodat de economieën van de geallieerden eronder zouden lijden. En het goud dat zowel uit de monden als uit de zakken van de slachtoffers afkomstig was, werd versterkt door valuta’s niet alleen uit bezet Europa, maar uit de hele wereld. Een waar fortuin aan dollars, ponden en Zwitserse franken uit de zwarte handel kwam in Auschwitz terecht.
De buit bestond echter uit meer dan alleen geld en goud. Kleren werden zorgvuldig gescheiden, naar maat, kwaliteit enzovoort, en gedistribueerd in het hele Rijk, dat steeds meer oorlogsmoe werd.
Bontjassen werden opnieuw gemodelleerd en naar de troepen aan het Oostfront gestuurd. Alleen al in de laatste zes weken dat het kamp draaide werden 222.259 overhemden voor mannen en 192.652 bloezen voor vrouwen naar Duitsland gestuurd om wat licht te brengen in het leven van de burgerbevolking, die gebukt ging onder de druk van de oorlog.
Dit alles had niet alleen een materiële, maar ook een aanzienlijke psychologische waarde. Hans zat misschien in de knel aan het Russische front, de oorlog vervloekend, zich zorgen makens om zijn vrouw Erika in het door bombardementen geteisterde Hamburg en om hun baby die kleertjes nodig had.
En dan kreeg hij een brief van Erika, die hem vertelde dat de Führer voorzien had in een compleet nieuw stel kleren voor hun zoontje. Waarop Hans nieuwe moed kreeg om de strijd weer in te gaan voor hun meelevende Heilige die te midden van al zijn zorgen de tijd had genomen om voor Erika te zorgen. Als hij hard genoeg vocht, dan werd zijn Ijzeren Kruis misschien aangevuld met een gouden horloge uit de voorraadschuren van Auschwitz…
Kunsttanden en kunstledematen, brillen, kinderwagens … alles werd naar Duitsland gestuurd. Niets ging nutteloos verloren, zelfs het haar van slachtoffers niet, dat gebruikt werd om de koppen van torpedo’s waterdicht te maken, noch de botten en de as die prima kunstmest bleken te zijn.
Dit was werkelijk een uitstekend geheim wapen. De Duitse Generale Staf maakte even gemakkelijk gebruik van massamoord en diefstal als van geweren, tanks en bommen, hoewel de Duitse ex-generaals dat jarenlang hebben ontkend.