Of eigenlijk zijn het niet eens de gebrekkige woorden op deze blauwe lijntjes, maar het gevoel om telkens weer op één plaats terug te komen, waardoor verder wordt gesponnen aan één en dezelfde draad, waar langzaam een continuïteit ontstaat, waar je eigenlijke leven is. Überhaupt: een steeds groter verlangen zich steeds geconcentreerder te verzamelen om het eigen midden. Het behoefte hebben aan zelfinkeer, aan gedisciplineerd werken en op den duur aan het vormgeven.