Hoofdredacteur Michael Freilich van Joods Actueel werd uitgenodigd om een opiniestuk te schrijven voor de krant Het Belang Van Limburg over de situatie van de voorbije week in Gaza. U kunt deze tekst nu ook hier lezen.

In Gaza lijkt de rust weergekeerd…

Na het optrekken van de ‘oorlogs’-mist hebben we een aantal interessante zaken geleerd.  De meeste daarvan hebt u waarschijnlijk niet gelezen in uw krant, of het zal ergens in een klein hoekje zijn geweest. Daarom dat u die info wel van mij krijgt. Hier gaan we:

a)   De 8-maand oude baby was eerder op de dag omgekomen na een aanslepende ziekte en werd door de ouders naar het afscheidingshekken gebracht. Dat verklaarde een Palestijnse arts aan journalisten en er is geen reden om aan te nemen dat die het verhaal zou verzinnen.

b) We weten nu ook dat 50 van de mensen die omkwamen lid waren van de terreurbeweging Hamas en nog eens 3 van de Islamitische Jihad. Dat hebben die organisaties zelf via TV en sociale media wereldkundig gemaakt.

c) Onder hen ook een aantal “kinderen” van 16 en 17 jaar in militair uniform.

d) Israël hield zich aan de regels van het internationaal oorlogsrecht:  we zagen inderdaad eerst de aankondigingen om weg te blijven, nadien het traangas en de rubberen kogels. Pas daarna werd er geschoten. Als de Palestijnen niet verhinderd werden om het hek open te breken, dan zou het hek “letterlijk” van de dam zijn geweest met een toevloed van honderden of duizenden op moord belust wildemannen die Israëli’s de keel willen oversnijden of doorzeven met kogels.

e) Er was geen stormloop op de grens tussen Gaza en Egypte, ondanks het feit dat die grens al jaren hermetisch is afgesloten.

f) Op de Westelijke Jordaanoever kwam het niet verder dan kat-en-muisspelletjes met Israëlische soldaten. Heeft er iemand in de media de vraag durven stellen waarom dat zo is?

Klakkeloos

Het punt dat ik wil maken is dat velen klakkeloos slikken wat de links-getinte media hen al jaren inlepelen. Op die manier krijgt men geen enkele juiste inzicht in de complexe geschiedenis of de politieke achtergronden van dit conflict. Wist u bijvoorbeeld dat:

a) Jeruzalem nooit de hoofdstad is geweest van enige Arabische land of staat

b) Voor de oprichting van Israël het land niet van de Palestijnen maar van de Britten was en daarvoor onder Turks of Ottomaans bestuur

c) Archeologen elk jaar opnieuw restanten van tempels, gebouwen, munten en andere artefacten vinden die de onafgebroken Joodse aanwezigheid in het land bevestigen. Stenen liegen niet!

d) Bij het ontstaan van Israël vijf Arabische landen de Joodse staat aanvielen en dat het vooral Arabische leiders waren die hun eigen mensen verplichtten om te vluchten

e) Er 700.000 joden verjaagd werden uit Arabische landen – hebt u van hen ooit de eis gehoord om terug te keren?

f) ondanks de miljarden EU-subsidiestromen de levensomstandigheden van de Gazanen erbarmelijk zijn omdat Hamas investeert in ondergrondse tunnels en wapens. Wanneer zal de EU het misbruik van deze middelen door de Hamasterreurbeweging aan banden leggen?

Arabisch gezegde

Een Arabisch gezegde luidt: “je kan iemand iets niet geven wat je zelf niet hebt”. Kijk naar heel de moslimwereld, naar meer dan 50 staten en een miljard inwoners. En wat merk je op? Waaraan ontbreekt het hen? Juist: aan vrede!

Overal waar ze zitten vechten ze interne en externe vetes uit en zijn ze verwikkeld in gruwelijke godsdienstoorlogen van Centraal en Noord-Afrika tot in het Midden-Oosten en Azië. Verwacht je dan echt dat ze met aartsvijand Israël plots wel zullen kunnen samenleven?

Informeer u goed!

Daarom deze conclusie: informeer u goed vooraleer u slaafs de stem volgt van hen die het liever opnemen voor extremistische salafisten en moordzuchtige moslimbroeders. Want Israël, dat zijn wij allemaal. Een moderne, humanistische en welvarende democratie met gelijke rechten voor vrouwen, homo’s, een plaats waar moslims hun geloof vrij kunnen beoefenen en bovendien het land van de hi-tech, dat staat voor medische vooruitgang, voor hoogstaande ecologische landbouw, toonaangevende architectuur en zoveel meer.

Ja zelfs op muzikaal vlak met voor de vierde keer een Israëlische winnaar op het Eurovisiesongfestival.