Europa negeert haar eigen geschiedenis: Zullen ze het dan nooit leren?

Plaatje hierboven, Versailles, Frankrijk, 28 juni 1919. De ondertekening van het Verdrag van Versailles, een overeenkomst met Duitsland, zal twintig jaar later rechtstreeks leidde naar een andere oorlog. Met de oprichting in 1920 van de Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei (NSDAP) en de opkomst van Adolf Hitler begon op 1 september 1939 WOII met de invasie van Polen [beeldbron: France 24]

“Europa negeert zijn eigen geschiedenis. De houding van Europa ten aanzien van de militaire opbouw van Duitsland na WO I lijkt griezelig veel op de manier waarop Europa omgaat met Iran. Zullen ze het nooit leren?” [bron: Ron Jontof-Hutter]

Toen de Eerste Wereldoorlog eindigde, waren de wereldleiders vastbesloten dat deze gruwelijke gebeurtenis die talloze families getraumatiseerd achterlaat, nooit zou worden herhaald. Het Verdrag van Versailles (1919) was bedoeld om te bevestigen dat deze verwoestende oorlog de oorlog zou zijn die een einde zou maken aan alle oorlogen.

Dienovereenkomstig werd Duitsland in mei 1920 gedwongen om niet alleen zijn luchtmacht te ontbinden, maar werd het ook ten strengste verboden om welke luchtmacht dan ook te hebben. De ondertekening van Duitsland werd ondersteund door inspecties die werden uitgevoerd door de IACC (Inter-Allied Control Commission). Ondanks al deze ‘garanties’ waaraan Duitsland zou voldoen, begon Duitsland onmiddellijk met een proces van bedrog en misleiding. Er ontstonden zweefvliegen en vliegclubs, met piloten die meestal in het geheim trainden.

De Nederlandse vliegtuigbouwer Anthony Fokker omzeilde de sancties en de voorwaarden van de beperkingen van Versailles door vliegtuigen te verbergen in schuren op het Duitse platteland. Duitsland zette zijn onderzoek en ontwikkeling voort met betrekking tot Fokker-vliegtuigen die volgens het Verdrag van Versailles hadden moeten worden beëindigd / vernietigd.

Sommige vliegtuigframes werden gebruikt als lokaas om te voldoen aan IACC-inspecties. Deze inspecteurs joegen meestal overtollige vooroorlogse faciliteiten en ongefundeerde geruchten op. Met andere woorden, de ‘inspecties’ van de IACC waren bedrieglijk geruststellend, maar in praktische termen zinloos. Duitsland bedroog, duidelijk en eenvoudig.

Groot-Brittannië maakte zich niettemin zorgen over de kennelijke herbewapening van Duitsland en plande een ontmoeting met Duitsland in maart 1935. Ondanks deze zorgen verzekerde premier Stanley Baldwin de Britten dat ze veilig waren. De bijeenkomst vond nooit plaats omdat Hitler zei dat hij niet aanwezig kon zijn omdat hij verkouden was.

Kort daarna kondigde Duitsland aan dat het zijn leger en luchtmacht had herbouwd met de trots dat beide superieur waren aan dat van Groot-Brittannië. Duitsland bezette illegaal het Rijnland en testte zijn nieuwe luchtmacht door Guernica in Spanje te bombarderen in april 1937.

Gedurende die jaren zou een opkomende wetenschapper Wernher von Braun (1912-1977) zich bij de SS voegen en toezicht houden op de ontwikkeling van de V-2-raket die ontworpen was om Londen te raken, waarbij ongeveer 5000 burgers omkwamen. Hij gebruikte duizenden dwangarbeiders, van wie er ongeveer 20.000 stierven onder gruwelijke omstandigheden. Von Braun was zowel een wetenschapper als een SS-officier die door Hitler en Himmler werd bewonderd. Wetenschap was het middel dat met een slecht doel was verbonden.

Net als de eerdere IACC in Duitsland, was het JCPOA (Joint Comprehensive Plan of Action) in 2015 bedoeld om de vastberadenheid van Iran om kernwapens te ontwikkelen aan banden te leggen. De ernstige tekortkomingen werden witgewassen door de ondertekenaars (ironisch genoeg niet ondertekend door Iran).

Net zoals het Duitsland van vóór de Tweede Wereldoorlog begon Iran aan een proces van misleiding en bedrog, waarbij het erop stond dat zijn R&D voor vreedzame doeleinden was, zoals medische isotopen. Inspecteurs werden uitgesloten van uraniumverrijkingslocaties die de Iraniërs als verboden terrein beschouwden.

Onderzoeksfaciliteiten zijn diep onder de grond verborgen en beschermd ondanks hun vermeende ‘vreedzame bedoelingen’. Iran heeft ook openlijk de hoeveelheid laagverrijkt uranium overschreden, evenals het zuiverheidsniveau dat is toegestaan ​​onder het JCPOA.

Net als zijn lethargie in het licht van de grove schendingen door Duitsland van de herbewapeningsbeperkingen van Versailles, lijkt Europa nu meer gemotiveerd te zijn door het vooruitzicht van lucratieve deals met Iran dan door bezorgdheid over de machinaties en bedoelingen van deze schurkenstaat. Het knijpt een oogje dicht voor de duidelijk kwaadaardige bedoelingen van Iran, dat niet alleen vastbesloten is een atoombom te bemachtigen, maar ook agressief betrokken is bij terrorisme in verschillende delen van de wereld, waaronder Europa.

Terwijl Von Braun in 1937 op 25-jarige leeftijd lid werd van de nazi-partij, zeven maanden nadat Duitsland Guernica had gebombardeerd, en drie jaar later SS-officier werd, trad de belangrijkste nucleaire wetenschapper van Iran, Mohsen Fakhrizadeh (1958-2020), op 21-jarige leeftijd toe tot het Islamitische Revolutionaire Garde (IRGC).

Zijn loopbaan bij de IRGC, die is aangemerkt als terroristische organisatie, raakte Brigade Generaal Fakhrizadeh nauw betrokken bij het toezicht op de ontwikkeling van een nucleair apparaat en werd uitgenodigd om de Noord-Koreaanse atoombomtest in 2013 bij te wonen. Fakhrizadeh was een militair die de kernfysica alleen met kwade bedoelingen promootte.

Zijn recente liquidatie lokte misplaatste hypocriete verontwaardiging uit bij Joseph Borrell, hoofd van het buitenlands beleid van de Europese Unie, ‘vergetend’ dat hij in de eerste plaats een IRGC-brigade-generaal was en niet alleen een ‘Iraanse regeringsfunctionaris’, zoals hij beweerde.

De Britse minister van Buitenlandse Zaken Raab veroordeelde de liquidatie door te stellen dat “we ons houden aan de regel van het humanitair internationaal recht, die heel duidelijk is tegen het aanvallen van burgers“. Een brigadegeneraal is geen burger en het doel van deze brigadegeneraal was de vernietiging van Israël en het bedreigen van Europa, het Midden-Oosten en Zuid-Amerika met zijn terreurnetwerk.

Voor hem en zijn IRGC was het weinig anders. De misleide verontwaardiging van Borrell en Raab leken luidruchtiger dan reacties op Irans bedrog en openlijk provocerende schendingen van de JCPOA-voorwaarden, laat staan ​​zijn terroristische handlangers over de hele wereld.

Raab is een Brexiteer en voerde aan dat er te veel corruptie was in de EU. Niettemin, door te verwijzen naar Brig. Generaal Fakhrizadeh als burger geeft Raab aan dat hij deel uitmaakt van het probleem van Europa. Borrell uit Spanje en Raab uit het VK zouden er goed aan doen hun eigen nationale en Europese geschiedenis te lezen en enkele voor de hand liggende conclusies te trekken.

Plaatje hierboven: Staatsbegrafenis in Teheran op 30 november 2020 voor de Iraanse nucleaire wetenschapper Mohsen Fakhrizadeh, aka de “Vader van de Iraanse atoombom” [beeldbron: Iranian Defense Ministry / WANA (West Asia News Agency) / Handout via Reuters]