Wat lijkt het ongelooflijk
lang geleden
dat ik nog je lichaams-
                             etalage heb gezien

Waar is de tijd het uur
het opgewonden zweet
de weekheid van paniek in mij

                             zo bleek en lamgeslagen door
                             de diepe muren van je blik
                             de stilte van je mond die riep

                             (maar ach komaan)
                                   
Je ging intact en prachtig
door op dreef
in mijn voort-
durend straf gedacht

En meer moet dat niet zijn
een ogenblik als monument
                             ik ben soms rap content

Alhoewel                  (jawel)
ik dagelijks vaak
                             veelvuldig ongeduldig
aan je denk
zoals je bent
in kwetsbaar naakt

Wit afgepeld van vel
             &
met verlangen naar