Citaat uit “Verslaafd aan liefde” van Jan Geurtz

Onze zoektocht naar liefde en erkenning komt voort uit een fundamentele zelf-afwijzing. Die proberen we te compenseren door waardering van anderen, en vooral door een succesvolle liefdesrelatie. Maar dat werkt averechts: het versterkt juist die fundamentele onzekerheid en afhankelijkheid. Zo ontstaat er een vorm van verslaving aan liefde en erkenning, en aan de veiligheid van een relatie. De meeste liefdesrelaties lopen daardoor na een tijdje op de klippen, of -misschien nog erger- verzanden in een gezapig samenzijn zonder veel ruimte voor groei en geluk.

…

Want voorbij de hele cyclus van het verlangen naar liefde, het vinden van liefde, het weer kwijtraken van liefde en het vreselijk missen van liefde, is er een staat van zijn die geheel vrij is van dit krampachtige streven naar liefde en erkenning, om de simpele reden dat die staat zelf liefde is. Het is mogelijk en haalbaar om jezelf te bevrijden van het streven naar liefde, door je te realiseren dat die liefde altijd al bij je was. In die staat is er geen gemis aan liefde meer, nodig hebben van liefde is er onbekend, het is een moeiteloze staat van onvoorwaardelijk liefde geven en ontvangen.