Het blijkt vandaag blue monday te zijn, wereldwijd uitgeroepen tot een soort doemdag, de meest sombere en deprimerende dag van het jaar.
Et alors?

Hebben wij daar een boodschap aan? Aan de zoveelste mediatieke bevlieging om de menselijke geest te verpesten. Dit is toch je reinste mentale klimaatverontreiniging. Wie moet ons voorzeggen hoe we ons moeten voelen? Om te beginnen zeker niet de culturele denkbobo’s of de goeroe’s van de amusementswinkel. Met hun dure praatjes altijd, hun trendy weetjes, hun blasé gekoketteer met done that, seen it, been there, en nu weer: feel it, the blues of the day.

Sorry jongens, rot eens op, hou u bezig met de meisjes, maak van deze dag een speelplek van tevredenheid. Doe ik ook, dwarse proletariër zijnde, met mijn trotse eigengereidheid. Kijk naar mij mensen, ik rij zonder handen mama. Ik inviteer mijn lief. Ik laat mij graag bespringen vandaag, dit wordt een frisse, frivole maandag. En mijn lief die verstaat dat, die ziet dat zitten, vrolijk zit ze op mij, bij deze maandagwip.

We hebben lak aan regels. We vegen ons gat aan de samenleving die dingen komt decreteren die ons vreemd zijn. Wij bedrijven onze liefde dagelijks en tegendraads. Dat gaat hier vlammen vandaag. Straks betreedt ze hier de streelkamer, traag, en met strakke blik, ze speelt graag de ongenaakbare. Dan volgt het spel van uitdagen, eerst gaan die handschoenen uit, dan haar bril, haar sjaal die valt, ze blaast een blonde haarlok weg. Ze ademt even niet, plechtig is haar stilte. Ik bedrijf met haar sacraal dit maandagritueel. Dit is een viering. Wij celebreren ganse delen van ons lichaam. Vonken en vurige tongen. Ik aanbid haar lippen, zij bemint mijn kruis.

Ik zwijg en spreek intern een klein gebed. Dit is ons gewijde bed. De lakens zijn ons warm gewaad. Zo stijgen wij de hete hemel in, ik hou mij aan haar benen vast, haar borsten wijzen trots de weg, zij klemt zich met haar dijen heftig in mijn lenden.

Zo gaat dat (u kent het wel) crescendo, niet voor publicatie verder.

Wij ontheiligen hitsig deze uitgevonden trieste maandag, dit product van makke media, deze omgekeerd bedachte klein miserie. Men bracht ons op ideeën. Wat doem had moeten zijn, werd roemrijk omgezet in gul geluk van wulpse liefde. Ik dank mijn vrouw, mijn trouwe heidens altaar. En ook mezelf, ik gun ons graag de anarchie van liefdevolle alledaagsheid. Ook op een doffe maandag. Tegen alle beter weten van de wereld. Met hun druk gedoe over marketing blue monday, hun slap gelul (nee, zet hem op!).

Doe hetzelfde mensen. Bedenk je pret. Duik desnoods in bed. Onder de dekens vind je altijd plaats voor een feestje. En straks lacht de maan(dag).