Een man zoekt een doel in zijn leven, na veel rampspoed en miserie. Hij mikt op de liefde, die moet absoluut en ultiem zijn, voor minder doet hij het niet. Hij loopt de straten af, hij praat met knappe dames, mogelijke kandidates die de schoonheid voorstellen. Hij komt niet nader, hij aarzelt.

Sinds hij de dood op zijn weg ontmoette, is hij behoedzaam geworden. Bang van leeg theater en dwaze komedies. Erotiek is snel rekbaar, als een elastiek. En seks kan fake gespeeld worden. Hij gaat voor een vrouw die voor trouw staat, voor de volheid van haar vormen in haar schone hart.

Hij vindt haar op zijn dolend pad. Op het eerste kruispunt van het zuivere geluk. Hij wordt helemaal overdonderd, haast neergebliksemd. Ze biedt hem met haar gulle handen al haar gunsten aan. Hij lacht en weent en dankt zijn zoon. Een hemelse jongen, overleden maar nog overal aanwezig.

De vrouw is een blonde engel met een gouden hart, zij heeft vorstelijke borsten en goddelijke billen, zij heeft de felle dansbenen van een vrolijke ballerina. Hij vraagt haar ten huwelijk. Ja, zegt ze rap.  Ze beamen mekaar.
Ze gaan sindsdien tezamen door het leven, ze geven en ontvangen veel.

Hij bemint haar, zij aanbidt hem. Ze zijn twee in één, innig en ondeelbaar verenigd. Daarom tonen ze hun geluk, ze etaleren zich breed, ze treden de wereld tegemoet. Ze produceren om te beginnen een boek. Hij schrijft, zij tekent. Daarna starten ze gezamenlijk een blog. Dat ziet en leest u hier en nu.

Dit is de eerste tekst exclusief geschreven voor ons blog.
Alle voorgaande teksten waren bedoeld om in een boek te verschijnen.
Het eerste exemplaar werd gezond geboren, maar het heette terminaal Testament van Taal (2020). Het tweede werd mislukt geaborteerd want het overleeft gelukkig in deze blog.