De actie voor Kom op tegen Kanker is afgelopen, ik bedoel mijn actie, het geld dat ik wou inzamelen met Het Lied van Vinnie.

Het initiatief heeft bijna 4.000 euro opgebracht. Het was net geen break even. Maar dat was ook mijn opzet niet, ik wou vóór alles dat de boodschap werd doorgegeven, de ode aan de schoonheid (van Vinnie), zijn impliciete oproep tot moed en hoop.

Ik schrijf dit hier nog eens graag in extenso uit, niet in de laatste plaats ten gerieve van meester BB, hoofdvennoot van het gelijknamige advocatenkantoor. Dit heerschap kon het telkens niet laten om in zijn besluiten bij de Familierechtbank mij te betichten van ‘verkoop’. Hemeltergende leugen. De meester, een topadvocaat notabene, moet beter zijn stukken lezen, inclusief het Lied. Reeds in de inleiding staat dat het gratis en vrij verspreid wordt, dat de bijdrage van de lezers facultatief is, dat ik zelfs verkies dat de tekst vooral zou doorgegeven worden, inzonderheid voor de moraal van het verhaal. Een gerenommeerd advocaat als BB, eminent lid van een elitaire service-club, moet zijn huiswerk beter maken, eerste les: leren lezen. En daarna pas de eigen zakken vullen, graaien naar het geld van een weduwe, mijn schoondochter, om mij de vrije toegang tot mijn kleindochtertjes te beletten.

Vinnie had het moeten weten, schaam u BB, ik kom verder in dit boek nog terug op uw haatparcours.

En van geld gesproken, om de zoveel weken kreeg ik inzage van de verantwoordelijke bij Kom op tegen Kanker over de stand van zaken. Het was een zekere M. die mijn contactpersoon was. Vriendelijke madam, bij de opstart van de actie ontving ik haar in mijn wolkenwoning, 9 hoog kon zij mee uitkijken op mijn groot verdriet, de hoogste verdieping van het oude Sint-Pieterskliniek waar Vinnie begin september het leven liet. Ik zie vanop mijn terras pal op dat granieten, grauwe blok. Daar woont sindsdien de Dood. Sedert eind 2019 wordt de slopershamer er gehanteerd. Dat droeve blok beton wordt afgebroken.

Maar onze pijn zal niet met de brokstukken verdwijnen. Ons leed zal zich ook in de nieuwbouw nestelen. Vergezeld van de opgewekte memorie. Want Vinnie is niet klein te krijgen met een slopershamer, zijn geest overwint de koude steen. De architectuur van dit lijden leg ik later nog wel aan zijn meisjes uit.

Nu terug naar madam M. Mijn initiatief werd op ‘een ik en een gij’ aanvaard. Uiteraard, dit was pure ‘win-win’ voor Kotk. Ik kreeg een nummer, een actiecode en daarna: schrijven maar. Op drie maanden tijd was de klus geklaard. Het Lied van Vinnie werd gezien en goedgekeurd door M. Of ze het gelezen heeft, dat weet ik niet, heeft ze me ook nooit meegedeeld. Op mijn eigen vraag kreeg ik wel om de zoveel tijd een tussenstand.

En op het einde van het kalenderjaar 2019 vroeg ik uiteraard naar het eindsaldo. Daar kwam opeens geen antwoord meer op. Was de actie al geklasseerd? Ik las ook in hun krantje dat er net een groot, zeg maar exuberant, sponsorfeest in Anciene Belgique te Brussel was geweest, met bobo’s en BV’s, met vrolijke toeters en bellen, een marketeer die trompetterde hoe fijn wij allemaal zijn. Maar spijtig: ik, de kleine schrijver, kreeg zelfs geen invitatie. Ik kreeg ook geen eindstand meer. Het geld zat blijkbaar achter slot en grendel, mijn dossier misschien al bij de mottenballen.

Enfin, heb na een paar weken mijn vraag dan nog eens herhaald, je-weet-maar-nooit of je niet stoort, toen volgde wel respons. Madammeke M. deelde kort en bondig mee: zoveel totaal euro werd in ons bakkie gedropt en dan haar afsluiter: erg bedank voor alles.

En daarmee was de kous af voor KotK, de klus geklaard, de centen op de bank gezet, de dood had zijn financiële plaats gekregen. Rust in vrede geld.

Goed, ik wil niet de aandachtfreak uithangen, maar het had misschien een ietsje meer mogen zijn, dames en heren van het fabriekje Kom op tegen Kanker. Kunnen jullie niet wat meer focussen op: Kom op voor het Hart, want ik, kleine zelfstandige in de strakke pijn van het schrijven, blijf wat verweesd achter.

Mijn grote en gemeende dank voor alle gulle gevers, en zeker mijn diepe appreciatie voor de door-zingers van het Lied. Maar er rest ook pure frustratie omwille van de onthutsende onverschilligheid van de grote instituten, gekend als eerbiedwaardige instellingen, in casu Kom op tegen Kanker en nogmaals: het als nobel bekend staande kantoor van BB & co.