DONDERDAG. Al onze koffiehuisliteratoren dweepten met de Arabische Lente, schreven verzen over haar, bedwelmden zich met haar alcoholvrije likeur. Nu ontwaken ze allemaal met hoofdpijn, maar zonder spijt.
O, wat bewonder ik de nonchalance waarmee kunsten- en opiniemakers ‘Absolvo te’ tegen hun spiegelbeeld plegen te prevelen! Als Stalin een smeerlap blijkt te zijn, getuig je toch van je aanhankelijkheid aan Mao; is die Mao ook een massamoordenaar, dan kniel je toch voor Castro… Je wordt Oxfammer, Amnestijn, indignado…
Kon ik maar met hetzelfde benijdenswaardige gemak helden aanbidden en de favoriete slachtoffers uitkiezen, mijn eigen schattige negertjes van nu… Kon ik maar met de woorden omgaan zoals de ideologisch bevlogenen dat doen, die een feilloos gevoel hebben voor de schommelingen van de tijdsgeest!