Je trekt een zachte draad
Doorheen de klanken
Van je stem
Je naait de woorden
En je vlecht je tekst
Tot een matras
Je vrijt me laaiend
Op met taal
Ik vlei me in dat bed
Ik ben van hitte en
Van staal dat bijna
smelt terwijl jij praat
Ik richt me langzaam op
Ik hijs mijn paal
Tot antwoord
En het ijs wordt warm
Het vloeit & sproeit
Ik spreek nog even
In de diepte en ik val
Met al mijn regen
In je dal van dij tot dij
Het einde is van zweet
Het zegt zijn eigen
Zwijgen.