De explosie van munitie vorige week verborgen in een moskee in een Palestijns vluchtelingenkamp in Libanon werpt eens te meer licht op de barbaarse aard van de Palestijnse strijd tegen Israël.

Het is geen legitieme nationale strijd die af en toe ongepaste methoden omvat, maar een strategie die volledig is gebaseerd op het uitbuiten van een volk dat probeert kinderen, onschuldige burgers, scholen, gebedshuizen geen kwaad te doen – door individuen die de tegenovergestelde waarden hebben.

Het probleem zijn niet alleen de terroristen, maar leden van de samenleving die van dit uitschot Palestijnse helden maken en de volgende generatie opvoeden om hun onmenselijke gedrag na te volgen.

De Palestijnse strijd stelt Israël voor een wrede keuze: om de moord op Joodse kinderen en burgers toe te staan ​​om een ​​moskee of een Palestijnse school te vermijden waar raketten zijn opgeslagen, of om Arabische kinderen en gelovigen te doden in een poging om een ​​dergelijke moord te voorkomen.

Net als het barbaarse regime in Teheran, dat zijn kinderen stuurde om in mijnenvelden te ontploffen om de dag vrij te maken voor zijn leger, zo gebruiken ook de Palestijnen hun kinderen als wapens.

Zo werd een 14-jarige inwoner van Sheikh Jarrah gehersenspoeld om een ​​joodse moeder in haar buurt te vermoorden die haar kinderen naar school bracht. De tiener hoopte dat de moord haar in een Palestijnse heldin zou veranderen en haar familie het recht zou geven op een reguliere toelage van de Palestijnse Autoriteit, met dank aan Europa.

In haar tas droeg ze leerboeken die aanzetten tot geweld tegen Israëli’s, die werden gebruikt voor dezelfde hersenspoeling in het Palestijnse onderwijssysteem en het publieke debat in haar samenleving. Ook dit wordt gesponsord door Europa.

De terroristische activiteiten in Libanon worden geleid door Hamas-leiders die momenteel in Turkije verblijven onder auspiciën van president Recep Tayyip Erdogan, die onlangs is begonnen te doen alsof hij de banden met de Joodse staat wil verbeteren.

In Israël omarmen Arabische wetgevers vrijgelaten terroristen. Vorige week richtte hun hypocriete bezorgdheid voor de mensenrechten zich op het welzijn van een Palestijnse terrorist die probeerde een onschuldige Joodse burger te vermoorden, terwijl hij het slachtoffer zelf negeerde.

De vervorming van de Palestijnse nationale strijd wordt niet alleen weerspiegeld in zijn methoden, maar ook in zijn doelen. Ze verkondigen aan het Westen dat het hun doel is om naast Israël een staat te stichten, terwijl ze de Arabische Israëli’s leren de legitimiteit van de Joodse staat te ontkennen.

De Palestijnse samenleving en haar barbaarse terrorisme – in Libanon, de Gazastrook, Jeruzalem en Israël als geheel – veroorzaken meer minachting dan verontwaardiging. Vijanden kunnen ook worden gerespecteerd, zelfs in tijden van oorlog.

Omdat het soort vijand dat niets geeft om het leven van zijn kinderen en de heiligheid van zijn gebedshuizen en dat de moord op zijn buren prijst, niets dan minachting verdient en beroofd moet worden van de soevereine instrumenten die een gezond volk gebruikt om te bouwen een staat. Gebaseerd op de geschiedenis van de Palestijnen, zullen ze ze alleen gebruiken om te doden en terreur te verspreiden.