Zo herinner ik me Jeruzalem in de laatste zomer van het Britse bewind: een stad van steen, verspreid over de hellingen van de heuvels. Niet echt een stad, maar afzonderlijke wijken die van elkaar gescheiden werden door distelvelden en rotsen. Op de hoeken van de straten stonden soms Britse pantserwagens met bijna gesloten luiken, als ogen die verblind werden door het licht. En aan de voorkant van de pantserwagens staken de mitrailleurs uit alsof het vingers waren die zeiden: jij.