Bijna niemand heeft maar één identiteit. Niemand is alleen maar moslim, of alleen maar Italiaan, of alleen maar kapitalist. Nu en dan staat er echter een clubje fanaten op dat van mensen eist dat ze maar in één verhaal geloven en maar één identiteit hebben. In de laatste generaties was het meest fanatische van dit soort geloven het fascisme. Volgens het fascisme mochten mensen alleen in het nationalistische verhaal geloven en mochten ze maar één identiteit hebben, namelijk hun nationale identiteit. Niet alle nationalisten zijn fascisten. De meeste nationalisten geloven sterk in het verhaal van hun eigen land en volk, en benadrukken de unieke kwaliteiten ervan en de unieke verplichtingen die ze hebben ten opzichte van land en volk, maar ze erkennen tegelijk dat er meer in de wereld is dan alleen hun land en volk. Je kunt een trouwe Italiaan zijn met speciale verplichtingen ten opzichte van de Italiaanse natie en tegelijk nog andere identiteiten hebben. Je kunt ook nog een socialist zijn, katholiek, echtgenoot, vader, wetenschapper en vegetariër, en bij al die identiteiten komen weer nieuwe verplichtingen kijken. Soms willen al die verschillende identiteiten verschillende dingen van je en conflicteren bepaalde verplichtingen met elkaar, maar ach, het leven is nu eenmaal niet makkelijk en dat is het nooit geweest ook.
Fascisme is wat er gebeurt als het nationalisme het leven te makkelijk voor zichzelf wil maken door alle andere identiteiten en verplichtingen te ontkennen. Er bestaat de laatste tijd veel verwarring over de exacte betekenis van het woord ‘fascisme’. Mensen noemen bijna iedereen die ze niet mogen een ‘fascist’. De term dreigt te verworden tot een algemeen scheldwoord. Maar wat betekent het dan precies? Om kort te gaan zegt het nationalisme alleen dat mijn land en volk uniek zijn en dat ik er het een en ander aan verplicht ben, maar zegt het fascisme dat mijn land en volk het allerbelangrijkste zijn en dat ik alleen daaraan verplichtingen heb. Ik mag de belangen van groepen of individuen nooit boven de belangen van mijn land en volk laten gaan, ongeacht de omstandigheden. Zelfs als mijn land karige winsten behaalt door miljoenen vreemden in een ver land heel ellendig te behandelen, dan nog moet ik niet aarzelen om er vierkant achter te blijven staan. Zo niet, dan ben ik een laaghartige verrader. Als mijn land van me eist dat ik miljoenen mensen dood, dan moet ik miljoenen mensen doden. Als mijn land van me eist dat ik alle waarheid en schoonheid verloochen, dan moet ik alle waarheid en schoonheid verloochenen.