Maar de uitgestrekte handen van de Verenigde Staten en Israël beroeren noch het gemoed, noch de realiteit van de mensen op de Gazastrook of in de Palestijnse Autoriteit. Een reactie van de Arabische wereld op de uitgestoken handen blijft uit. Eigenlijk was het resultaat van de nieuwe Midden-Oostenpolitiek van Obama een politieke ijstijd. Voor het eerst in tientallen jaren zijn er geen politieke gesprekken meer tussen de Israëliërs en de Palestijnen. En dat terwijl de maatregelen van de regering van Netanyahu merkbare effecten hebben op het leven op de Westelijke Jordaanoever. Afgezien van de diplomatie bloeien de verhoudingen tussen Israëliërs en Palestijnen op. Dit wordt zichtbaar in een economische, culturele en interreligieuze uitwisseling. De veiligheidsdiensten van beide kanten hebben nog nooit zo goed samengewerkt. Het gevolg is de terreur-armste tijd van het decennium.
‘De Israëliërs en Palestijnen zijn als katten in de nacht’, heeft de Palestijnse minister Saeb Erekat eens gezegd. ‘Ze maken veel lawaai – en niemand wil weten of het liefde is of oorlog.’