Passage uit “De tuin van de Finzi-Contini’s” van Giorgio BASSANI (1916-2000)

‘Het zal overgaan,’ ging hij voort, ‘het gaat over en veel vlugger dan je denkt. Echt, het doet mij verdriet. Ik kan me voorstellen wat je op dit ogenblik voelt. Toch benijd ik je een beetje, weet je? Het is in het leven nu eenmaal zo dat als men iets wil begrijpen, werkelijk wil begrijpen hoe het toegaat in het leven, dan móet men tenminste één keer sterven. En aangezien dit nu eenmaal de wet is, is het beter jong te sterven, wanneer men nog alle tijd heeft om zich op te richten… Pas tot dat besef te komen als men oud is, dat is veel erger. Wat moet men doen? Er is geen tijd om opnieuw te beginnen en onze generatie heeft zo enorm veel fouten gemaakt In ieder geval, als God het wil… je bent nog zo jong! Je zult zien, over een paar maanden kun je je niet meer voorstellen dat je dit allemaal hebt doorgemaakt. Misschien zul je zelfs blij zijn. Je zult je rijker voelen, hoe zal ik het zeggen… rijper…’