Zegt de naam Mercer Street u iets?Het is een tanker van een Israëlische miljardair. Hij werd deze week aangevallen door een kamikazedrone. Iedereen kijkt hiervoor naar de Islamitische Republiek van Iran, maar net zoals bij cyberaanvallen vormt de bewijslast het probleem. We gaan het nooit zeker weten.

Iran en Israël voeren al jaren een schaduwoorlog. De ayatollahs willen Israël van de planeet vegen, Israël zal alles doen om te voorkomen dat Iran kernwapens bekomt, want met enkele kernbommen zouden de straffe woorden wel eens daden kunnen worden. Deze oorlog speelt zich af in de schaduw omdat hij vooral focust op cyberaanvallen en welgemikte uitschakelingen en ontvoeringen. De geheime diensten zijn aan zet.

Nieuwe president

Deze week werd ook de nieuwe president van Iran ingezworen, Ebrahim Raisi. Op zich betekent dat niet veel. Deze president is, net als alle voorgangers, een handpop van de echte en enige leider van de Islamitische Republiek, grootayatollah Khamenei. De verkiezingen werden ook nu vervalst. Daarom dat minder dan 10 procent van de Iraniërs ging stemmen. Opmerkelijk is wel Khamenei’s keuze voor Raisi.

Raisi is bijzonder omstreden omdat hij in 1988 de opdracht gaf 1.500 politieke gevangenen te vermoorden. Hij staat hiervoor o.a. op de EU sanctielijst voor misdaden tegen de menselijkheid. Het is de eerste keer dat Khamenei een internationaal gezochte massamoordenaar aanstelt als president. Dat belooft niet veel goeds voor de toekomst.

Wenen

Deze toekomst ligt in Wenen, waar er onderhandelingen lopen over een nieuw Iran-akkoord. Wenen was de plaats waar na jarenlange onderhandelingen tussen Iran en de VS in 2015 het eerste akkoord werd gesloten onder impuls van president Obama. Het resultaat werd tenietgedaan toen oud-president Donald Trump in 2018 uit het akkoord stapte – volgens hem was het ‘de slechtste deal ooit gemaakt’ – en opnieuw sancties aan Iran oplegde. Joe Biden maar ook president Macron en Bondskanselier Merkel willen een nieuwe deal, maar de onderhandelingen zitten al maanden in het slop, meer nog, ze liggen zelfs stil. De drone-aanval en de inauguratie van ‘de slachter van Teheran’ Raisi maken een akkoord enkel moeilijker.

Wat doet de Europese Unie intussen? Ze speelt het schoothondje van de ayatollahs. Wij stuurden als zowat de enige, een officiële delegatie naar de inauguratie van Raisi. Topman van Buitenlandse Zaken Enrique Mora zat er op de tweede rij. Op de eerste rij zaten de echte vrienden van het regime, de fine fleur van het internationaal islamitisch shia-terrorisme: de leiders van Hamas, Hezbollah, Palestinian Islamic Jihad, de Yemenitische Houti-rebellen en de Hikmat-partij in Irak. Dat de EU aanwezig was op dit terroristenfeest voor en door massamoordenaars, is onaanvaardbaar.

Three strikes and you’re out

Laten we wel wezen, er zit altijd een stuk hypocrisie in de internationale politiek. Met zuivere rechtlijnigheid kom je nu eenmaal niet ver in de geopolitiek. Maar er zijn natuurlijk grenzen, zeker voor de Europese Unie die mensenrechten hoog in het vaandel draagt. Raisi hoort thuis in het Internationaal Strafhof in Den Haag. Bij andere massamoordenaars als Kony, Lubanga en Milosevic. Hem gaan fêteren in de hoop op wat goede kernwapenwil is niet enkel naïef en slaafs, het is beschamend tout court.

Na het Moskou-incident waar de Europese buitenlandminister Spanjaard Joseph Borrell een pijnlijk lesje in Catalaanse democratie en mensenrechten kreeg van zijn doorgewinterde Russische evenknie Lavrov en na het Erdogan-stoelendansincident, is dit de derde blunder op rij. Three strikes and you’re out. Borrell zou de eer beter aan zichzelf houden.

Quid België?

Maar belangrijker nog, dat de EU de inauguratie bijwoont van iemand die al sinds 2011 op haar eigen sanctielijst staat wegens misdaden tegen de menselijkheid, toont nog maar eens aan dat de EU geopolitiek vaart zonder enige koers of kompas. We zijn simpelweg de weg kwijt.

Ook de Belgische regering gaat niet vrijuit. Onze ambassadeur Gianmarco Rizzo mag dan wel niet fysiek aanwezig geweest zijn op de inauguratie, België stuurde volgens de Iraanse staatsmedia wel een felicitatiebrief. Met uitzondering van Portugal en Kroatië deed geen enkele Lidstaat dit. En dat terwijl VUB Prof. Dr. Djalali nog steeds in een van de kerkers van de Ayatollahs ligt weg te rotten en de Iraanse topspion Assadi recent door een Belgische rechter zwaar veroordeeld werd omdat hij hier een grote aanslag plande.

Boemerang

De Kamer van Volksvertegenwoordigers nam enkele maanden geleden een kamerbrede resolutie aan om de Islamitische Republiek van Iran fors terecht te wijzen over de zaak Djalali. Groen-Kamerlid Wouter Devriendt klopte zich op de borst. Dat zijn paarsgroene regering de slachter van Iran feliciteert na de zoveelste vervalste verkiezing en dat zonder enig uitzicht op de vrijlating van Prof Djalali, is een ferme smet op zijn en het hele paarsgroene blazoen. Devriendt beschuldigde me ooit valselijk Soedanese illegalen naar de kerkers van Al Bashar gestuurd te hebben. Zoals steeds komen dergelijke valsheden als een boemerang terug in het gezicht.

Het contrast met de reactie op de herverkiezing van de Wit-Russische President Loekasjenko, de dictator en voltijdse handpop van Poetin, kan niet groter zijn. Toen was er van felicitaties geen sprake. Of hoe de ene dictator de andere niet is, ook niet voor de zelfverklaarde mensenrechtenkampioenen in de Wetstraat of op het Schumanplein.