Het lijkt misschien absurd voor degenen die niet zien wat er gaande is, maar de pro-Palestijnse beweging kan haar geluk waarschijnlijk niet geloven. Ze kunnen elk idee stelen, elke beschuldiging uiten, en wereldwijd antisemitisme zal de rest van het werk voor hen doen. Omdat hun strijd tegen de Joden is, gaan hun lege uitstrijkjes allemaal viraal.

Wat we tegenwoordig in de anti-Israëlische beweging zien, is het resultaat van tientallen jaren van coöptatie van oorzaken, historisch revisionisme en meeliften op het zeer reële lijden van anderen. Kortom – als er iets ergs in de wereld gebeurt – heeft de pro-Palestijnse beweging het idee gestolen om het tegen de Joden te gebruiken.

Hier zijn enkele van de belangrijkste voorbeelden (lees hier voor meer voorbeelden):

De diefstal van Apartheid
Apartheid was een wetgevingssysteem dat het segregatiebeleid tegen niet-blanke burgers van Zuid-Afrika handhaafde. Blanke Zuid-Afrikanen hebben een brutaal racistisch systeem toegebracht aan meer dan 80% van de bevolking – tientallen miljoenen mensen – alleen vanwege hun huidskleur:

de internationale boycot tegen het apartheidsbeleid werd als succesvol beschouwd en daarom is de pro -Palestijns kamp heeft het gewoon gecoöpteerd als hun strategie. Ze redeneerden dat als mensen kunnen worden opgelicht om te geloven dat Israël een apartheidsstaat is, de internationale gemeenschap zal beseffen dat het op dezelfde manier moet gaan als apartheid in Zuid-Afrika.

Behalve natuurlijk dat er geen Apartheid is in Israël. Arabieren vormen 20% van de bevolking van Israël en zij zijn de enige vrij stemmende Arabieren in de MENA-regio. Het hele Palestijnse argument is gebrekkig. Zuid-Afrikanen leefden onder apartheidsregering – Israëlische Arabieren zijn vrij – Palestijnse Arabieren kunnen onderhandelen over een vredesakkoord, om eindelijk een einde te maken aan een conflict dat hun leiders hebben gekozen – begonnen – en verloren. Er is veel Apartheid in de MENA-regio – in plaatsen zoals Libanon, maar geen enkele in het democratische Israël.

Wanneer het pro-Palestijnse kamp Israël besmeurt met de verachtelijke leugen over apartheid, vernederen en beledigen ze het lijden van niet-blanke Zuid-Afrikanen en maken ze de lange strijd belachelijk die degenen die gevangen zaten in dat systeem moesten doorstaan. Ze hebben de pijn van anderen gestolen.

De diefstal van de Holocaust
Dit is een van de meest verraderlijke toe-eigeningen van lijden die ooit zijn ondernomen. De pro-Palestijnse beweging heeft de systematische vernietiging van het Joodse volk gestolen. De manier waarop dit is gedaan, heeft twee kanten.

De eerste was het herschrijven van de geschiedenis. De ‘Nakba’ of ‘catastrofe’ die de Arabieren in het Britse mandaat meemaakten, was het gevolg van het mislukken van hun gewelddadige poging om Israël te vernietigen. De Arabieren begonnen een burgerconflict tegen de Joden en volgden dat met een regionale oorlog. Ze verloren. Mensen hebben niet veel sympathie voor dit soort agressie – dus herschreef de pro-Palestijnse beweging gewoon de geschiedenis.

Ze losten het burgerconflict op – verwijderden het Arabische ongeregelde leger uit de geschiedenis – en veranderden een kleine Joodse enclave die vocht om te overleven, in een krachtige en meedogenloze strijdmacht die een kwaadaardig plan wilde uitvoeren. Omdat de Joden zo sterk en gemeen waren, kwamen lokale Arabische legers binnen om ze tegen te houden. De Joden hadden hun Holocaust – maar die kan nu naast de Palestijnse ‘Nakba’ worden genoemd:

Het tweede onderdeel is de trope ‘Zionisten zijn de nieuwe nazi’s’. De arme Palestijnen – in deze nieuwe geschiedenis – werden de Joden van Europa – en Israël werd het nieuwe nazi-imperium. In dit sprookje – de binnenvallende Arabische legers van Syrië, Jordanië en Egypte worden getransformeerd in het Groot-Brittannië van Churchill – staan ​​ze dapper op tegen de kwade macht.

Dat is de reden waarom de perverse leugen over een historisch Zionistisch/Nazi-ideologische alliantie zo sterk in hun kamp voorkomt, dat ze willen dat mensen echt geloven dat Joden die vechten om te overleven en nazi’s die streven naar wereldheerschappij moreel gelijkwaardig zijn. Dus alles wat vandaag de dag gebeurt, wordt gebruikt om het beeld van de Joden als de nieuwe nazi’s en de Palestijnen als de nieuwe Joden te versterken.

Binnen deze afschuwelijke wending, als je wilt meevoelen met wat de nazi’s de Joden hebben aangedaan, dan hoef je je vandaag alleen nog maar bij het pro-Palestijnse kamp aan te sluiten en tegen Israël te vechten. Ze hebben in feite de Holocaust gestolen. Dit is een van de belangrijkste redenen waarom het pro-Palestijnse kamp zich zo krachtig verzet tegen de IHRA-definitie van antisemitisme, omdat de zionistische als ‘nieuwe nazi’-strategie wordt gedekt door de IHRA-voorbeelden.

Ze promoten zelfs de term ‘Nakba-ontkenning’ voor degenen die hun valse verhaal in twijfel trekken. We kunnen het resultaat hiervan zien in de hele pro-Palestijnse beweging. Neem deze onvergeeflijke folder van de jongerengroep Na’amod om te protesteren tegen de Israëlische ambassadeur in het VK. Ze beschuldigen de ambassadeur ervan racistisch te zijn omdat ze het Nakba-verhaal ontkent:

Hotovely heeft gelijk. De Nakba – zoals die wordt beschreven door de pro-Palestijnse beweging – is een flagrante leugen. Maar Na’amod maakt gebruik van deze elementen om de leugen vast te stellen door verder te beweren dat het ontkennen van de ‘Nakba’ eigenlijk racistisch is. Een duidelijke kopie van ‘Holocaust denial’.

Dit is Holocaust-revisionisme: de stijlfiguur die is gebaseerd op het gelijkstellen van de Holocaust (wat gebeurde zoals we zeggen) met de Nakba (wat niet gebeurde op de manier waarop het pro-Palestijnse kamp beweert). Tragisch genoeg komt dit voorbeeld van een stel jonge Joodse extremisten die helpen de Holocaust te degraderen. Deze strategie is een belediging voor elk slachtoffer. Geen enkele Jood – of wie dan ook met een moreel kompas – zou er iets mee te maken moeten hebben.

De diefstal van de concentratiekampen
In Xinjiang, in het uiterste westen van China, zijn 100.000, zo niet miljoenen mensen naar concentratiekampen gedreven als onderdeel van een ‘heropvoedingsactie’. Het is een plek waar moslims van hun vrijheid worden beroofd, gedwongen worden door sterilisatieprogramma’s en gedwongen worden varkensvlees te eten. Maar linkse mensenrechtenactivisten willen zich niet concentreren op het lijden van deze mensen – in plaats daarvan beweren ze dat Gaza door Hamas wordt bestuurd als het grootste en beroemdste ‘concentratiekamp’ ter wereld van vandaag.

In de velden van die kibboetsen die Hamas regelmatig beschiet met hun raketten, werkten Joden uit Israël en Arabieren uit Gaza regelmatig zij aan zij. Wat veranderde? In de eerste Intifada begonnen Arabieren hun Israëlische collega’s als doelwit te nemen. In de Tweede Intifada escaleerde het geweld en uiteindelijk, toen Israël alle nederzettingen daar ontmantelde in 2005, stemden de Gazanen voor Hamas om hen te regeren. Sindsdien – toen de radicaal-islamitische terreurgroep alle in Oslo ondertekende overeenkomsten verwierp en raketten begon af te vuren op Israël – werd een staat van blokkade gehandhaafd.

Het zou morgen voorbij zijn als Hamas het bestaansrecht van Israël zou erkennen en zou stoppen met het afvuren van raketten. Beweren dat een situatie die ze zelf hebben gecreëerd op de een of andere manier vergelijkbaar is met het lijden van degenen die door wrede staatsregimes in kampen worden geduwd, vernedert en beledigt de slachtoffers van die wreedheden.