Er gaat een verhaal over Napoleon die op de 9e Av een volle synagoge passeerde en getroffen werd door het geluid van treuren en weeklagen. Toen hij vroeg naar de betekenis ervan, vertelde men hem dat ze in de synagoge weenden om hun land en hun heiligdom, die zo’n 1800 jaar eerder waren verwoest. Napoleon was hierover diep bewogen en merkte op dat ‘een volk, dat rouwt en weent om het verlies van zijn thuisland al 1800 jaar geleden, en dat nog steeds niet vergeet, nooit zal worden vernietigd. Zo’n volk kan er vast op rekenen dat het zijn vaderland zal terugkrijgen’.