Precies een jaar geleden
brak ons leven als een tak
niet zwaar genoeg om last 
                van twee te dragen
Jij viel dieper dan het gras 
in groene smaak van dood
               
                    Je werd gekraakt en
                       bloter afgestroopt
    in een kliniek van kranke lieden 
      die niet meer gezond verrijzen
van de pijn die zot en moordend is

Ik trek aan tralies en ik sloop je bed
ik kwel mezelf tot ik geen vel of been
                                        meer heb 
                                   tot ik verstar
                              in stenen tranen

Hou je daaraan vast mijn vrouw
Aan koude die ons samenbrandt
                           tot warme as