uit https://doorbraak.be

De balans van mijn begripsonderzoekje is negatief.

Het polarisatieverwijt leidt tot een straatje zonder end. De ene is altijd de polarisator van de andere. Het is een gemakkelijk wapen, maar het laat zich verstrikken in zijn circulariteit. Het is slechts een moraliserend verwijt, bedoeld om een tegenstander in verlegenheid te brengen en zo het zwijgen op te leggen. Als dusdanig hoort het vooral thuis in het rijtje van het wij-zij-denken, het stereotyperen en et stigmatiseren. Net zoals de goedkopere kritiek op de representatieve democratie dient het niet alleen de a-politiek, maar nog meer de antipolitiek. En doordat het de antagonismen negeert dient het de vrede niet, maar vergroot het juist de kansen op conflict en burgeroorlog.

Polarisatie heeft op een Vredesweek uiteindelijk niets te zoeken.

Zoals ik het nu zie is het polarisatieverwijt intellectueel niet onderbouwd, is het partijdig, en brengt het geen concrete bouwstenen aan die de gemeenschap, de samenleving en de maatschappij gestalte kunnen geven. Het is een ronduit zwak concept, dat ons niets biedt om mee aan de slag te kunnen gaan. In zijn vermomming als Actieve Geweldloze Liefde is het ook een zwak onderwerp voor een Vredesweek; het zwakste inderdaad in jaren. Polarisatie heeft op een Vredesweek uiteindelijk niets te zoeken. Het heeft geen enkele rimpeling veroorzaakt, en het is al vergeten vooraleer die week beëindigd is.

Het heeft een verdienste, namelijk dat het mij ertoe heeft aangezet om er eens een kritische blik op te werpen en die kritiek aan u voor te leggen.

En daarom, ten laatsten male: kom ons vooral hier niet over polarisatie spreken.