Je wil dat ik praat
tegen jou
Maar vaak heb ik geen taal
enkel tekst met een deksel
dat sluit in mijn mond
Ik schrijf je niettemin
dit late alibi
Het klinkt wat zwak
het spreekt niet luid
Het zit me weliswaar
al jaren op de huid
Ik ben een leek in woord-
gebruik dat stroomt
als water uit de kraan
Ik heb geen keel die klatert
eer een stem die stokt
Om jou te zeggen dat
ik zin heb in gesprek
verzet ik hier de regels
Spreek me tegen
als ik me vergis
Ik mis je antwoord
tot ik weer iets hoor
Van jou de vrouw
waarvan ik zonder woord-
tamtam ook houden kan