Je leest me blablabla (abstract
gebrabbel dwarrelt op zijn gat)

Je bent opeens verbaasd
Je houdt me voor een dwaas

Je neemt wat afstand
Daarna kom je weer
Op hoger benen nog dan eerder

Langzaam treed je nader
Naakter blonder dan voorheen
Je intellectuele kleren vallen

Kleurendonker van je handen
Met je ogen kijk je blootweg
Door mijn schriftgeleerdenkop

Ik zweet je uit mijn hart verklopt
Ik sta voor schut met prut
Van taal als wapenarsenaal

Je breekt me met de woorden
Van je tanden dwars door al
Mijn cinema je plet me neer

Met één slag van je borsten
Ik lig uitgeteld verlegen op
Te kijken naar je trotse tepels

Nederlaag ter aarde ben ik
Naast de fierheid van je hielen

In slow motion loop je heen
Ik sleep je beeld de wereld door

En uit: je gaat mij nu te buiten
Ik slaap lam en blind van liefde

Dood ga ik aan deze wonde
Dit vertoon van zes x tien seconden
      heersen als het sensuele beest
Ik bries
    in stilte van verdriet en ik verlies

Ja ik verlies je met mijn hele leven … … …

                     mijn miserie troef = inclusief
                            het stoeien met je poes
  ik deed het zoveel liever dan dit knoeien
                                           met de poëzie