Leopold III, zijn leven, zijn betekenis

Het huwelijk van de ‘krijgsgevangen’ koning in volle bezetting brengt hoe dan ook een ommekeer teweeg in de stemming onder de bevolking en vormt een belangrijk psychologisch element in de naoorlogse koningskwestie.
De populariteit van Leopold bij de capitulatie in 1940 was grotendeels toe te schrijven aan de waardering van de bevolking voor de solidariteit van de vorst met zijn volk en zijn soldaten. Kardinaal Van Roey had ertoe bijgedragen die opvatting ingang te doen vinden bij de bevolking. Het grote en voor velen blinde vertrouwen in de koning gaat verloren met het huwelijk met Lilian Baels. Daaruit blijkt immers dat Leopold niet echt krijgsgevangene is. Hij heeft misbruik gemaakt van het vertrouwen en laat zijn eigen geluk primeren op dat van de bevolking. Als de koning tijdens zijn krijgsgevangenschap de mogelijkheid krijgt om te trouwen, waarom heeft hij dan niet gebruikgemaakt van zijn vrijheid om openlijk te protesteren tegen de bezettingsellende die de bevolking moet ondergaan?
Met het tweede huwelijk van Leopold worden de mythe van de treurende weduwnaar en de mythe van de solidaire opperbevelhebber ontkracht. Dat de Franstaligen  nog krijgsgevangen zijn terwijl het merendeel van de Vlaamse soldaten in het raam van een  positieve actie van de bezetter, de Flamenpolitik, al lang naar huis zijn gestuurd, ligt uiteraard mee aan de basis van de bijzonder negatieve reactie bij de Franstaligen. De krijgsgevangenschap in vaak ellendige omstandigheden van de tienduizenden Franstalige militairen staat in scherp contrast met de situatie van de zogezegd krijgsgevangen koning, die in een comfortabele omgeving een liefdesrelatie opbouwt. Wat blijft er nog over van de solidariteit van de koning met zijn soldaten? Wie hecht nog enige waarde aan de woorden ‘mes pensées sont à vous’, die de koning op de foto aanbrengt die hij eind 1940 naar alle krijgsgevangenen heeft laten sturen?