Eens was Hoffmanns dochter, de vrouw van Baldur von Schirach, aanwezig. Zij was een sympathieke, spontane Weense die heel gezellig kon kletsen, maar haar bezoek onverwacht moest afbreken omdat ze tijdens het theeuurtje een pijnlijke situatie veroorzaakte. Ik was er niet zelf bij, maar Hans Junge heeft het me later verteld. Ze zei zomaar, terwijl Hitler met zijn gasten aan tafel zat: ‘Mein Führer, ik zag laatst in Amsterdam een trein met gedeporteerde Joden. Het is verschrikkelijk hoe die arme mensen eruit zien, ze worden vast heel slecht behandeld. Weet u dat, en staat u dat toe?’
Er viel een pijnlijke stilte. Even later stond Hitler op, nam afscheid en trok zich terug. De volgende dag reisde mevrouw von Schirach terug naar Wenen en er werd over het voorval met geen woord meer gerept. Ze had blijkbaar haar rechten als gast verspeeld en haar plicht om Hitler te amuseren niet vervuld.