Uit ‘Waarover men niet spreekt’ door Wim Van Rooy

Antisemieten zijn er ook in geslaagd de geschiedenis van het Midden-Oosten te verdraaien ten gunste van meedogenloze en leugenachtige actoren als PLO (‘een militaire machine die de Arabische wereld terroriseert’ dixit Musa-as-Sadr, leider van het sjiietische Amal), Hamas en Palestijnse Autoriteit. Zij wonnen de propagandaoorlog tegen Israël en zijn erin geslaagd dat land als pariastaat te positioneren en een ahistorisch en voldaan Europa te hersenspoelen, terwijl de misdadige Arabische staten vol sharia en terreur niets in de weg wordt gelegd. Links is daarbij olympisch kampioen in de eendimensionale berichtgeving en de paranimf van de islam. Links bepaalt vandaag de agenda i.v.m. een zogenaamd oorlogszuchtig Israël en immer vredelievende Palestijnen die als de panda’s van het Westen worden voorgesteld.
Men vraagt zich daarbij blijkbaar nooit af hoe de wens van de Joden om een staat te bezitten op één procent van het oorspronkelijke Mandaatgebied tot een oorlog kan leiden die nu al meer dan zestig jaar duurt. Israël bevindt zich vandaag in de situatie waarin Tsjecho-Slovakije zich in 1938 bevond: het wordt om dezelfde redenen als toen als enige democratie gewillig en achteloos opgeofferd, ditmaal niet aan de moordzucht van nazi-Duitsland, maar aan de vraatzucht van de islam met zijn blijvende sympathie voor het nazisme en met zijn schaamtecultuur. Die wijst erop dat men de nederlagen die men opliep tegen niet-moslims (en dan nog tegen Joden!) nooit zal verteren. De meeste westerlingen begrijpen van die schaamtecultuur weinig of niets.