het gedicht dat u hierna kan lezen 
gaat over de troost van schoonheid
die op het einde komt

althans zo beeld ik me dat in
na mijn leven dat al bijna het dubbele bedraagt
van het korte bestaan van mijn zoon: 36 jaar

tel je zegeningen zeg ik tegen mezelf & ik omarm
mijn geliefde & ik pak haar vast & kus haar gul
voor dit oneindig geluk dat zal blijven duren

want wat in de harten van lieflijk betrokken
mensen heeft gewoond wordt onsterfelijk

dit vertel ik ook nog zes jaar later
aan Vincent die vandaag verjaart

EINDTEKSTENBEDRIJF

Ik spring vrolijk
met gespreide vleugels
als een vrije vogel
naar het paradijs
van de splijtende hemel
in mijn dromerig hoofd

mijn hart maakt een val
die niet fataal is
want ik lach en blijf
in gedachten achter
bij haar en zij zal
mij altijd herhalen
naast mij staan
als laatste
mij bewaken
als haar man

dan adem en stamel ik
nog een woordenstroom
met dank aan de godin
die mijn grote liefde was

de zon gaat nooit onder
zo mooi was ze zucht ik

dan word ik lucht en licht
& lost zij op in de wolken
van de ochtend die geen
dag zal worden maar terug-
keert naar de eeuwige nacht