Toen ik nog verbindingsofficier was bij de Private Veiligheid op Binnenlandse Zaken had ik een 20-tal vaste collega’s, haast allemaal vrouwen. Daar zat schoon volk tussen, afleiding ging er hand in hand met verleiding. Spijtig dat ik zo’n werkbeest was, ik amuseerde me het liefst met mijn dossiers, moeilijk te geloven achteraf, zelfs voor mij. Toch ben ik fier dat ik er een vlekkeloos parcours aflegde. Ik liet de frivoliteiten voor op mijn privé terrein, daar had ik de handen vol met erotische acrobatieën.

Op het ministerie werkte er (als ze tijd en goesting had) een zekere Mimi, een zwoele francofone troela. Ze was niet knap en niet sexy, maar ze deed permanent haar best om dat wél te zijn. Mimi wankelde rond op een decimeter stelthakken, haar lippen vuurrood aangezet, overdadig geschminkt, met een veel te kort kleedje en een diep decolleté waar weinig beweging in zat wegens twee vijgen. Maar ze koketteerde zich te pletter, trippelde een ganse dag rond als een tippelaarster die overal klanten kwam ronselen.

Volgens sommigen scoorde ze links en rechts, er waren altijd mannen, inclusief bazen, die wel een vluggertje lustten. Dat waren hand- en spandiensten onder tafel werd gezegd, in een donker achterafzaaltje of op de zolder van het verdiep, tussen stapels papier. Weet ik veel, ik stelde enkel vast dat ze door haar directe chefs poeslief bejegend werd, ze verrichte geen slag of stoot, tenminste geen stoten die arbeidsproductief waren. Mimi was eerder het perfecte type voor de entertainmentsector. Haar warme aanwezigheid werd (niet verwonderlijk) ook gespot op diverse pornosites. Dat kwamen hitsig opgefokte IT-ers me toevertrouwen, hopend dat ik in mijn politiepen zou kruipen om die vleselijke zonde te rapporteren. Ik zag echter de inbreuk niet, de strafwet werd niet overtreden. Bovendien vond ik dat iedereen recht heeft op een paar legitieme ondeugden. Zij was volbloed libertijnse. Et alors?

Maar tussen Mimi en mij boterde het niet echt goed. Zij kwam te vaak mijn concentratie verstoren, altijd dat aanmatigend geschud met haar smalle gat terwijl ik rust nodig had om gepaste profielen te evalueren.
Ik moest portiers, bewakingsagenten en privé detectives op hun moraliteit beoordelen, dat ging om werkgelegenheid, jobs om den brode. Met die waggelende kont in mijn buurt lukte dat niet. Ik heb het haar vaak recht in haar beschilderd gezicht gezegd: maakt dat ge weg zijt, ik heb geen zin in uw geleuter en nog minder in een beurt. Dan keek ze zwaar geshockeerd, ik begreep haar niet, zo verweerde ze zich. Zij had behoefte aan beweging, zich openlijk etaleren. Oké Mimi, maar ga dan ergens anders de stoep doen. Dat was vaak het niveau van onze conversatie. Zeer eigenaardig: zonder blijvende kwaadheid. Raar toch, ondanks alles was er collegialiteit.

Het stond in de sterren geschreven dat zwoele Mimi vroeg of laat nog in opspraak ging komen. Ze had samen met haar echtgenoot deelgenomen aan een panelgesprek op de Franse televisiezender TF1. Het pikante onderwerp was seksualiteit, uiteraard, wat had u anders gedacht? De deelnemers vertelden waar gebeurde anekdotes uit hun erotisch getinte huis-, tuin- en keukensector. Zonder de minste schroom, dat bleek de opdracht en de amorele boodschap. De geilste scores waren dienstig voor de kijkcijfers. Mimi, gezeten naast manlief (een gegradueerde beroepsmilitair), verhaalde uitbundig over een clandestien voorval tijdens een hoge vlucht: fellatio op het vliegtuig. De begunstigde glunderde.

Deze hete biecht op TV leidde daarna zijn eigen leven en kwam op zekere dag in de pijplijn van onze directeur terecht. Werd verticaal geklasseerd, of horizontaal bijgelegd en genegeerd. Snel geregeld, alsof er snee op zat.

Mimi dacht dat het niet meer stuk kon, ze behaagde sensueel verder. Van TV ging het naar een ander scherm, ze bezette de computerscène, met haar nietige tieten en haar fake glimlach.
Ze installeerde thuis een webcam en maakte van haar hobby een lucratief jobke voor buiten de uren. Succes gegarandeerd, ook bij een paar collega’s die zich ’s avonds bij hun partner verveelden. Haar zaken liepen zo goed dat ze overmoedig werd. Wie doet me wat, dacht Mimi. Kleedje uit, de beentjes laten buitelen, alles kwam expliciet in beeld, wie bijbetaalde kreeg de volle buit te zien. Tot ze op een hoge (anonieme) pipo botste, die zich verslikte vóór het plezier begon. Hij herkende zijn verre medewerkster en remde ijlings af.

Er kwam zodoende onverhoeds een einde aan de vettige pret. Dit viel niet meer te redden uit het tuchtrechterlijke ingrijpen. Zelfs met geen verdoken pijplijntjes kon dit nog in de doofpot terecht. Mimi werd in minder dan geen tijd uit haar functie ontheven, ze was haar vaste werk voor altijd kwijt. Hoon en schande waren haar deel bij de ambtenarij. Iedereen distantieerde zich van haar.

Ik ben steeds blijven twijfelen aan mijn eindoordeel. Ze was deontologisch zwaar in de fout gegaan, wat ze deed was een smet voor het ministerie. Maar ik zou haar nog een kans hebben gegeven. Het was een vrouw die het slachtoffer was geworden van haar primaire driften, haar behaagzieke en ijdele gedragingen.

Niemand greep in toen ze de goeie gang van zaken op de werkvloer ontwrichtte, dat werd door de bazen afgekocht met wat vlugge ontucht. Mimi dacht daarom dat ze gedekt was tegen verdere ontsporingen, ze meende een geile vrijgeleide te hebben. Ze vergiste zich, ze kreeg het deksel op haar perverse setting. Maar in de kiem waren er andere stiekeme zondaars.
Hun namen fladderen rond in mijn herinnering. Ik heb halve maar nog geen harde bewijzen.