Ik wil nog minstens 30 jaar leven om alle onrecht, ons door een zotte familie en een gekke rechter aangedaan, te kunnen aanklagen. Ik wil mijn kleindochtertjes als jong volwassen vrouwen kunnen spreken, om over de schoonheid van hun papa te getuigen, en de lelijkheid van de anti-clan aan de kaak te stellen. Het gaat geenszins om wraak (ik verlaag me niet), maar om uitgestelde gerechtigheid. Als honderdjarige wil ik nog graag in de spiegel kijken en tegen mezelf zeggen: goed gedaan jong, ge hebt volgehouden, gekozen voor een schoon en ongeschonden hart. Ik zal dan nog met dezelfde mooie vrouw getrouwd zijn.
De ware.
Bovenstaande beginselverklaring heeft een fysiek raakvlak met onze buurman Fille, bijna 75 jaar en springlevend als het op flirten, flitsen en fietsen aankomt. Een paar keer per week maalt hij een goeie 100 kilometer af, door alle weer en wind, met mountainbike of koersfiets, al naar gelang het terrein. Fille is ook een manusje-van-alles en een bereidwillige dienstverlener.
Zo komt hij zonder dralen onze radiators nakijken als hij verneemt dat men ons in de kou laat staan, alleen reeds zijn gemoedelijke babbel is hartverwarmend. Is de lavabo verstopt, Fille biedt deskundig hulp met zijn aangepast getuig, hij babbelt een smeuïg dialect maar wij verstaan hem perfect. Hij maakt de gekste bokkensprongen met zijn lenig en pezig lijf om alles wat kapot is bij ons te repareren. Hij is een sociaal hoogbegaafde gast en een lichamelijke acrobaat. Soms hangt hij haast ondersteboven in onze keuken of badkamer, maar herstel zal gebeuren, vanuit elk standje. Fille is een rolmodel, zijn leeftijd vergeet hij altijd en overal, het is een man die ouder wordt in jaren maar steeds jonger lijkt door elke dag nog gretiger te leven. Ik leer van hem, zijn lach is aanstekelijk, zijn gedrag voorbeeldig. Ik denk dat ik goed bezig ben, mijn geliefde lijkt redelijk tevreden. (Wel zien dat Fille niet blijft aanbellen als ik er niet ben, 75 jaar, maar tja, olala & labamba).
Mijn partner uit een vorig leven deed schamper als ik lachend zei: 40 is het nieuwe 30, 50 het nieuwe 40, 60 het nieuwe 50 etcetera. Ik wees haar er op dat rockster Mick Jagger van het geboortejaar 1943 is. De man kronkelt nog altijd als een bronstige jongensaap over het podium en beweert dat hij wil blijven optreden tot ver voorbij zijn 80ste verjaardag. Wie gaat hem tegenhouden, niet zijn zoveelste vrouw of zijn veelvoud aan nageslacht (hij is de tel kwijt, maar hij blijft wel baby’s bijmaken). I Can’t Get no Satisfaction, dat is de goeie mentaliteit, onverzadigbaar blij zijn, en blijven bijten in het leven, de liefdessappen savoureren en/of produceren…
Als we op zondag in de Scherpenheuvelse swingtempel De Kroon gaan dansen, wordt daar de show gestolen door schoon Milleke, een slanke dandy die strak in het pak zit, elegant van kop tot teen, met volle bos haar, een steeds stralende glimlach en flexibel als een jongeling, vlot wippend & springend op knalwitte hippe sneakers. Milleke is… 87 jaar. Dit mooie wonder van de mannelijke dansnatuur beweegt onvermoeibaar, is lichtvoetig als geen ander, een stijlicoon van eeuwige gezondheid en jeugdig jolijt. Milleke bezig zien is volop genieten, meer nog: instant therapie. Dan kriebelt het om hem permanent te imiteren, vanaf heden tot over… dertig jaar. Graag, daar ga ik voor!
Eén minpunt toch voor mister Mil: hij begroet mijn geliefde iets te enthousiast, met net niet wulpse kussen. Ik zeg zomaar niet: ach.
Fille, Mil & Mick, het zijn frisse ouwe jongeren, ze bewegen soepel en zelfs sensueel. Ze worden nog geadoreerd door de vrouwen en houden zelf van al wat schoon en bekoorlijk is, hun erotische sensoren staan vrij scherp. Ik spiegel me aan deze straffe kerels, ze staan voor swingende vrolijkheid en sportieve rock and roll, ze jongleren met armen en benen. Ze zijn altijd goed gezind en voelen nog de kriebels van het lustige leven in hun onrustige broek.
Ik heb wel één voordeel, ik ben nu al geruster dan die gasten: ik moet niet meer imponeren om een schoon lief te versieren.
Ik heb Nathaliefje, voilà! Dat geeft mij op voorhand een voorsprong en een bonus, een handvol energie gespaard om nog comfortabeler door te gaan. Tot een stuk over de 100 jaar!
We besluiten met een liedje dat voor mij een ode aan het leven en de liefde betekent. Het is een kleurige song, fleur er mee van op, lezers. Luister naar de ingetogen piano en de losgeslagen violen, zing in stilte mee met de zachtjes rockende prediker, een rebelse grootmeester die ons een regenboog aanbiedt, een gezongen gedicht met colorieke cadeaustrik voor zijn lief, ik sympathiseer hier.
Wie voor de schoonheid kiest, laat elke leeftijd achter zich. Geheim van hemels welzijn.