Schrijven uit liefde, om het leven te vieren. Om de vrijheid en de blijheid gelijk te geven. Om de dood te weren, om met woorden onze dromen te realiseren. Ik schrijf haar teder neer, om hier bij haar te blijven, met het lichaam van mijn taal. Zij begeeft en bekent, ze tekent present.
Mijn leven staat heden op zijn kop, de dood heerst vanuit een akelig vers verleden. Het is volgens datum exact twee jaar geleden dat Vinnie zijn allerlaatste nog net heldere dag beleefde. Op vrijdag 31 augustus 2018 nam hij afscheid …
In mijn geboortedorp Baalrode was leeftijdsgenoot Antoine mijn beste kameraad. In ons plaatselijke brabbeltaaltje noemden wij hem Toing, soms Toinkes. Vraag me niet vanwaar die verbastering kwam, ik weet ook dat het zo goed als onuitspreekbaar is voor niet-dorpelingen, maar …
Mijn vorige vriendin Tonia heeft twee zonen, allebei een eind in de twintig. De oudste is Klaas, een afgestudeerd architect, hij loopt nog stage. De jongste is Siegert, hij vult dagelijks de rekken in een supermarkt.
Althans zo lagen de …
Ik heb tien jaar school gelopen in het Sint-Jan Berchmanscollege te Diest, vanaf het 5de leerjaar tot aan het einde middelbaar. Ik ben er toegekomen als verlegen manneke van de boerenbuiten en ben er gestopt als woelige puber die …
Mijn geboortedorp Baalrode was in de jaren zestig een stevig katholiek nest. De pastoor en de onderpastoor behoorden onmiskenbaar tot de notabelen, naast de hoofdonderwijzer, de gemeentesecretaris en de dorpsdokter. Men kwam zelfs van nog erbarmelijker tijden, de jaren vijftig …
Het lijstje van zelfdodingen op mijn werk is nog langer dan verhaald in vorig hoofdstuk. Ik ging enkel in op de gevallen die ik echt van dichtbij heb meegemaakt, de collega’s met wie ik een vriendschappelijke band had. Ik moet …
Ik heb in mijn leven de bedenkelijke eer gehad om een flink aantal kameraden, kennissen, familieleden en collega’s zien weg te vallen ten gevolge van zelfdoding. Het gaat om minstens een tiental mensen die ik van heel nabij heb gekend. …
Ik duik even in de tijd, terug naar begin jaren 80. Ook toen werd er stevig geleefd en hevig liefgehad. Ik was een gretige, zo niet gulzige deelnemer.
Vrouwen kwamen en vrouwen gingen, het waren nog de nadagen van de …
De vrouw van Nonk was dus tante Anna, de net iets oudere zus van mijn moeder. Ik heb haar steeds gewoon Anna genoemd, dat “tante” leek me er als kind te veel aan. Anna was een zelfstandige naaister, samen met …
Ik had het gisteren over mijn nonkel die overleden is in 1965 op 36-jarige leeftijd. Hij was een man die voordien blakend van gezondheid was, de parallellen met Vinnie zijn frappant, twee jonge gasten die sterk en dapper in het …