De jongste zus (Zohra) van een vroegere vriendin was getrouwd met een man (Kamiel) die de functie van CEO bekleedde bij een gerenommeerde multinational. Zohra was een vrolijk vrouwtje, klein van gestalte, rank en slank, maar niettemin voorzien van het nodige seks-appeal. Zij stond jarenlang aan het hoofd van een groot reclamebedrijf, later vernam ik dat zij het geschopt had tot voorzitter van een in de media erg bekende caritatieve overheidsinstelling. Zo hoorde ik haar – vanuit die functie – eens een paar tienduizend mensen toespreken tijdens de Atletiekmeeting Memorial Ivo Van Damme op de Heyzel in Brussel. Dat was niet niks voor zo’n pocket-vrouwtje dat bijna steeds als frivool uniform een ultrakorte minirok droeg met daarop een erg spannend topje en dan zo’n fuck-me-botjes. Zohra paarde een onweerstaanbaar charisma aan een onmiskenbaar erotische uitstraling. Daarenboven had ze nog de brains & balls ook.

Maar toch, hare Kamiel plaste naast de pot, hij was een verwoede scheefpoeper. Ik heb die man van erg nabij gekend en ik kan zeggen: hij schaamde zich daar niet voor, dat was part of businnes voor hem. Hij deed daar heel laconiek over, voor hem was dat een non item, hij bleef gewoon bij Zohra wonen, in hun kast van een villa met verwarmd binnenzwembad, en hij schoot zeker niet te kort in zijn echtelijke plichten, om Zohra te citeren (die tegenover haar zus en mij uit de biecht én het bed klapte): “seksueel is er niks te veel voor Kamiel, hij kan bij manier van spreken schieten uit elke stand, en als ik het verlang kan hij doorgaan met vogelen tot het ochtendgloren”. Tja, die Kamiel beschikte blijkbaar over een kanon in zijn broek dat prestaties van Olympische aard kon neerzetten, hij kon zonder verslapping gemakkelijk een nachtje blijven doorrammen, dus daar kon Zohra toch niet over te klagen hebben… toch wel, want Kamiel deed het ook op een ander. Deze CEO had blijkbaar een zulkdanige hitsige uitstraling en een stalen poeperspotentieel dat het hem de bijnaam van de man met beton in de pantalon had opgeleverd. Uiteraard zette  onze atletisch (liefst blote) Kamiel deze alternatief hoogstaande sportpieken neer in het tijdperk ver voor er van het infantiele Me-Too sprake was, want met het constante gedrum van zoveel schoon madammen en geile meisjes voor zijn hete gunsten was het werkelijk onvermijdelijk dat hij dagelijks een paar aanbiedingen moest overslaan, en daar had dan heden ten dage ook het gevaar ingezeten: klachten wegens discriminatie omdat X en Y zich niet ten volle “genomen” voelden. Kamiel werkte tussen zijn CEO-bedrijvigheden door ganse lijstjes af in bed, hij lag bij manier van spreken op dames met namen die zo goed als het ganse alfabet besloegen, maar nogmaals: het was mogelijk dat hij soms niet tot aan X en Y geraakte. De Z stond uiteraard voor Zohra, dat was zijn kuise thuiswedstrijd.

Zohra heeft ons meermaals verteld dat zij eigenlijk altijd stapelverliefd op Kamiel is gebleven, voor haar was het huwelijk een geheiligd instituut en… Kamiel was de eerste om dat te beamen, bovendien boerden zij goed, hun mini-gezinnetje baadde in alle luxe. Zohra zag daarbij ook helemaal niet de mogelijke contradictie met haar latere job: massaal geld inzamelen voor de arme negermensjes in Afrika, zij bespeelde de media hiervoor meesterlijk, haar professionele activiteiten waren een commercieel succesverhaal, zij was haar tijd jaren vooruit: een populair “gutmensch” zijn en tegelijkertijd deel uitmaken van de Vlaamse jetset. Mensen zoals Zohra waren de wegbereiders voor de latere BV’s, met hun simpel geloof in het redden van de wereld, maar eerst – als zalig verklaarde kosmopolieten – flink de eigen zakken vullen. Ik vind deze uitleg niet uit, het was Kamiel die me dat ooit voorzegde, nadat hij een paar whisky’s grand cru had genuttigd en dus in een zwak moment (uitzonderlijk!) de controle was kwijtgeraakt over hun huiselijke bedrijvigheden. En daarom woeker en poep ik overal maar voort, verklaarde hij al lallend, Zohra en ik verstaan mekaar, ik vlam er nooit naast bij haar, ik geef haar met grote goesting (als ze het vraagt) de volle lading vanonder (hahaha, klonk zijn dronkemanslach). Jaja, straf was dat. En toch zijn ze bij mijn weten nog steeds bij mekaar, ondanks of net dankzij die averechtse regels van (on)trouw tussen man en vrouw.

Er rest nog een smeuïge uitsmijter aan dit waargebeurde en levensecht weergegeven verhaal over rare afwijkingen in de seks onder partners. Omdat die nauwelijks gecamoufleerde scheve schaatsen van Kamiel haar af en toe toch te gortig werden – als hij zelfs X en Y ging pakken – gaf Zohra plots tóch toe aan de niet aflatende avances van een overbekende media- en reclameman in Vlaanderen, zij dook opeens zonder aarzelen of nadenken in de koffer met ene PJ, en dat beviel haar zo goed dat ze er een intieme relatie mee opstartte. Deze JP was geen onbekende voor onze Kamiel, hij was bij manier van spreken zijn zedelijk gelijkaardige: een rijke (maar geestelijk arme) patser, zie het BV-schap avant la lettre. Zohra genoot met volle teugen. PJ neukte bijna zo goed als Kamiel, alhoewel: zijn gerief hield minder lang stand, ach een slap detail, vertelde Zohra ons als ze langskwam bij haar zus. Toch bezwaarde er haar iets, er lag een zaak van eerder morele aard op haar hart, zij wou ondanks dit technische overspel een eerlijke vrouw blijven, trouw zit toch vooral aan de binnenkant, betoogde zij tegen ons, dus wou zij op zekere dag te biechten gaan bij manlief Kamiel: om hem openlijk te bekennen dat zij hem bedroog. Zo gezegd, zo gedaan, en… ’s anderendaags belde ze al dolgelukkig op, want Kamiel had zijn zegen gegeven, meer nog, hij had er al eerder van geweten. Via zijn brede bedrijfsnetwerk had hij trots (!) kunnen vernemen dat zijn Zohra nu “te doen had” met PJ, de man die net… burgemeester van een grote havenstad was geworden, wat een dikke trofee (vond hij dat). Ik vind dit echt niet uit: het was meer dan een vluggertje met een 1ste burger die zowel van zijn splinternieuwe sjerp als van de koekoek in zijn broek hield. Enfin, iedereen tevreden in de sliert van seksritten.

Het was ook in die periode dat ik de zus van Zohra verlaten heb, ik voelde me niet lekker in dat familiale milieu van fatsoenridders die tegelijkertijd tegen de sterren op neukten, wat op zich een propere sport is, maar zij deden er toch dikke scheppen gortigheid bovenop… en dan maar volhouden dat het hoogste doel in het leven de trouw tussen man en vrouw is. Ik begon langzaam een ander licht te zien, mijn trage pad naar de volslagen monogamie was in de aanmaak. Misschien toch wel met wat dank aan de niets of niemand ontziende hypocrisie van Zohra en Kamiel.