Er dient zich vandaag geen afgelijnd onderwerp aan. Ik weet niet meteen hoe ik hier een relevante bijdrage moet neerschrijven. Het leven van de laatste dagen was te warrig, ook wel een vrolijke chaos. De werken aan mijn studio werden beëindigd. Ik heb nu dubbel ramen, een badkamer met inloopdouche, een nieuw terras en zelfs een gigantische zonneluifel.

De ramen verlenen mij ondanks hun dubbeligheid een schitterend uitzicht, Leuven blijft aan mijn voeten liggen, negen hoog kijk ik op de mensen neer, nederig. Het terras blinkt als een dansvloer uit het ballroom tijdperk, mijn geliefde en ik walsen hier straks de wolken in. Want, niet onbelangrijk, de lucht hangt hier binnen handbereik, ’s nachts plukken wij de sterren. The sky is helemaal geen limit. Met haar weelderige body in mijn armen ben ik een begerig godje.
 
Over naar de zonneluifel, dat is een kanjer van een afdak, met een kleine zapper uit- en in te schuiven. Dat glijdt hier geruisloos, elke zonde wordt toegedekt, de mantel der liefde strekt zich breed en dankbaar uit. Na de buitentaferelen verhuizen wij naar het binnenwater, de klaterstralen van een blinkende inloopdouche. Sproeien en spuiten maar, ballet voor twee op helderwitte tegels, de regen spoelt ons onder, geen beschutting denkbaar voor de natte zegen die ons treft, het schuim van shampoo doet zijn best, maar ik weet waar haar juwelen schuilen.

Al mijn vingers zijn tevreden, met gesloten ogen baan ik mij een weg, laat dit doorgaan alsjeblief, laat de storm van deze liefde blijven stromen.

Na gedane werken rusten wij op bed. Ons nieuwe leven heeft zich hier geïnstalleerd. Wij lezen dikke boeken, strelen elke pagina, muziek speelt zachtjes op de achtergrond. Ik hoor een soulking uit de sixties, hij werd slechts 26 jaar, hij heet nog altijd Otis Reding. Zijn schreeuw klinkt hartverscheurend, pijn en passie, waarom doodgaan op die prille leeftijd? Stomweg kwam hij uit de hoge lucht gedonderd, een helikopter die plots koppig stilviel, en de dood met harde aardsmak kwam omarmen. Exit Otis. In vrede zingt hij verder, schenkt ons de hete soundtrack bij ons passionele liefdesthema.

Maar wij vergeten niemand in ons nieuw geluk. Ook Vinnie, zonder zonde heengegaan op 36 jaar, is nog groot aanwezig. Hij woont hier graag bij ons, hij blijft ons dierbaar kind, ook voor Nathalie. Zij spreidt haar gulle armen en haar warme hart, zij eert vol tederheid zijn nagedachtenis. Dat heet onstuimig goed en gul zijn, zij laat hem delen in postuum geluk, zij kust mijn blinkend scapulier, zij groet zijn vingerafdruk met bewogen boezem, zo wordt de link gelegd van zoon naar vader, en de zoete weg terug, een pad van brede liefde, met in de branding gloedvol mijn geliefden.

Zo liggen wij languit op bed. De zon gaat onder in verwondering.
Leuven legt zich traag te slapen. Otis Reding zingt voorzichtig Try a little tenderness. Ik kan Vinnie stillekes horen lachen. Hij zit zo dicht naast Otis, gezworen kameraden, ergens ver hierboven, bangelijk dichterbij.
Otis is opeens niet meer te stuiten, hij brengt een eerste bis, That’s how strong my love is, danku schone gasten, dat is ons echt besef, gebed bijna, dat voelen wij wellustig aan ons hete lijf, zo verzengend al die schoonheid van verschroeiend hemels liefdespel.

Nee wij gaan niet wenen nu, dat is eerder plotse regen die door het open raam naar binnen spoelt, een spontane zee van goedheid. Naast mij: wazig slaperig Nathaliefje, My Girl, het laatste verzoeknummer van deze avond, aangevraagd door Vinnie, uitgezongen door de zweterige stem van Otis Reding.

De grote armen van de slaap strekken zich over ons uit, wij zijn verstrengeld in de dromerige weelde van brokken melancholie, ook de breekbaarheid van nostalgie, wij getweeën, in het tedere hier, zij met zijn tweetjes in het nabije daar, hemels verenigd.

These arms of mine legt een deken over ons. De nacht installeert zijn vrede. Het leven is een creatieve droom, wij nemen onze doden overal en voor altijd mee. Zij wonen in onze definitie van de liefde. Voor niet minder dan eeuwig.

Met dank aan Nathalie, voor de nieuwe blik, voor alle inspiratie. Zij houdt nu alles te samen.