Hoe wetenschap de wereld redt

Tegen de tijd dat ik Georg Church verlaat, tolt mijn hoofd. Alles verandert. Of zoals hij zegt:

We zullen zo veel meer leren over onszelf en over de manier waarop we omgaan met onze omgeving en de medemens … Ik ben wel zo optimistisch dat ik verwacht dat we niet zullen ontmenselijken, maar juist hermenselijken, dat we van een aantal ziektes bevrijd zullen worden, beter in staat zullen zijn onze plaats in het universum te begrijpen en ons los te maken van onze meedogenloze geschiedenis.

(…)

Supercomputers hebben de drempelwaarde van Moravec inmiddels overschreden en het zal dan ook niemand verbazen dat ze in verschillende projecten worden gebruikt om te proberen delen van dierlijke of menselijke hersenen te stimuleren. Neurologie en computerwetenschap worden daarin gecombineerd in een poging vast te stellen wat er nu eigenlijk in die schedel van je gebeurt.
Henry Markram, leider van het Blue Brain-project (dat afzonderlijke hersencellen simuleert op verschillende processors en die vervolgens aan elkaar koppelt), denkt dat ‘het niet onmogelijk is om een brein te bouwen; het gaat ons binnen tien jaar lukken’.
Hij grapte zelfs dat hij het resultaat op conferenties toespraken zou laten geven (hetgeen natuurlijk geen grap is als je zijn ambities serieus neemt). Tijdens de bijeenkomst ‘Sciences Beyond Fiction’ die in 2009 in Praag werd gehouden, vertelde Markram zijn publiek dat hij gelooft dat ‘de ongrijpbare “oprijzende eigenschappen” die het menselijk denken kenmerken, stap voor stap duidelijk zullen worden’. Met andere woorden: door het brein op een steeds gedetailleerdere wijze te simuleren, zal dit project ons uiteindelijk in staat stellen te bevatten hoe het bewustzijn werkt – zullen de wetten van de intelligentie en de cognitie aan ons geopenbaard  worden en zullen we in staat zijn ze net zo gemakkelijk te gebruiken als we nu doen met de bewegingswetten of de wetten van de computerwetenschap.