Ik vind het heel beschamend voor je, Etty, dat je weer zo verstrikt bent geraakt in wensen en begeerten. En ik moet hier toch eerst mee klaar komen voordat ik weer tot de grote gemeenschap behoor, waaruit toch ieder tenslotte uit zijn eigen ‘ich-haftigkeit’ vandaan zou moeten komen. En het is een struisvogelpolitiek van velen in deze tijd, dat ze met een beroep op de ernst van deze tijd hun eigen kleine problemen onopgelost en slordig in alle hoeken van hun wezen laten slingeren. Maar worden in laatste instantie de gebeurtenissen, die groot en dreigend buiten en boven en om ons staan, maar waarmee we een innerlijk contact zouden moeten voelen, niet geboren uit onszelf?