‘Weet je wat de kern van de ellende van een instorting is? Ik-ititis. Microcosmose. Verdrinken in het piepkleine badkuipje van je eigen ik.’
Schrijven uit liefde, om het leven te vieren. Om de vrijheid en de blijheid gelijk te geven. Om de dood te weren, om met woorden onze dromen te realiseren. Ik schrijf haar teder neer, om hier bij haar te blijven, met het lichaam van mijn taal. Zij begeeft en bekent, ze tekent present.
‘Weet je wat de kern van de ellende van een instorting is? Ik-ititis. Microcosmose. Verdrinken in het piepkleine badkuipje van je eigen ik.’