De Koerdische journalist Masoud Aqil werd in 2014 in Syrië ontvoerd door IS-strijders. 280 dagen lang werd hij gefolterd. Hij kwam vrij bij een gevangenenruil en leeft nu in Duitsland.
Toen u in Duitsland arriveerde, liep u gevluchte IS-aanhangers tegen het lijf.
Aqil: Een bevriende journalist vertelde me over een man die hij in een asielcentrum ergens in Europa ontmoet had. Die kerel bleek bij mij in de IS-gevangenis gezeten te hebben. Hij was zogezegd bij zijn IS-makkers in ongenade gevallen, maar ik ben er zo goed als zeker van dat ze hem in mijn cel geplaatst hadden om me te bespioneren. Hij heeft het bloed van veel onschuldige burgers aan zijn handen en kreeg later in dat West-Europese land toch asiel. Hij schopte het er zelfs tot imam. Hoe hij heet en waar hij zijn ‘zendelingenwerk’ verricht, mag ik u helaas niet zeggen, maar ik maak me daar zeer veel zorgen over.
De Duits-Pakistaanse journalist Shams Ul-Haq ging in 2016 undercover in verschillende Duitse asielcentra. Volgens hem kwam hij er talloze malen in contact met sleepers van de IS die in de vluchtelingenstroom geïnfiltreerd waren.
Aqil: U mag hem gerust geloven. De Duitse politie heeft de voorbije jaren trouwens verschillende leden van slapende IS-cellen opgepakt. Dat waren vaak mensen die zich in Syrië of Irak aan oorlogsmisdaden schuldig gemaakt hadden en in Duitsland asiel aanvroegen. Ik heb als journalist nogal goede contacten met verschillende mensen binnen de Koerdische strijdkrachten. Zij hebben 1500 IS-leden in hun gevangenissen zitten en verzamelden zo de voorbije jaren heel wat interessante informatie. Ik had daar toegang toe en kon zo namen plakken op heel wat gezichten die ik later tegenkwam. In 2016 en 2017 legde ik een database aan van verdachte figuren. Dat was mijn bijdrage aan de strijd tegen de IS. Op dat moment vervelde ik van journalist tot activist, omdat ik hartstochtelijk wou dat de IS totaal verslagen werd. Want ik geloofde dat zij aan de basis lagen van alle ellende in mijn land. Ondertussen heb ik moeten vaststellen dat ik me daarin schromelijk heb vergist. We hebben één club extremisten opgeruimd, maar nu blijkt dat al die zogenaamd gematigde rebellengroepen geen haar beter zijn. Ze kregen jarenlang steun van Erdogan en gesofisticeerd wapentuig van de Amerikanen en blijken nu minstens even radicaal én jihadistisch te zijn als de IS. Het grote probleem met de door de islam gestuurde verzetsgroepen, is dat de lijn tussen ‘gematigd’ en ‘radicaal’ flinterdun is. Alles hangt af van de boodschappen die hun imams de wereld insturen. De Amerikanen hebben geen enkel inzicht in wat er zich op het terrein afspeelt. Dat was zo al onder president Obama en het is onder Trump geen sikkepit veranderd. Het kalifaat is ingestort, maar het moorden en onthoofden gaat gewoon verder. Uit het puin van het kalifaat zijn ondertussen tien nieuwe IS-varianten opgestaan. De ene nóg radicaler dan de andere. De enige manier om ze te stoppen, is Erdogan een halt toeroepen.
Hoor ik nu de Koerdische activist spreken?
Aqil: Toch niet. Ik heb het helemaal niet over de Koerdische kwestie, maar over het stoppen van de radicale islam. Europeanen onderschatten Turkije én Saudi-Arabië. Al jarenlang sturen die twee landen handenvol geld naar Europa voor de bouw van moskeeën en de opleiding van imams. Gelooft u echt dat ze dat doen om de plaatselijke gemeenschappen vooruit te helpen? Denkt u dat ze zo de vluchtelingen een hart onder de riem willen steken of de Europeanen een helpende hand reiken? Nee, ze willen de vluchtelingen en migranten vervreemden van het Westen en van de democratie. Wij zijn naar Europa gevlucht omdat we genoeg hadden van de moskeeën. We verlangen naar universiteiten, gezondheidszorg, werk en vrijheid. Moskeeën en imams kunnen ons gestolen worden.