‘Heel wat moslims zijn in hun hoofd met geopolitieke conflicten in hun land van herkomst bezig. Dit gaat vroeg of laat escaleren’, schrijft Montasser AlDe’emeh naar aanleiding van de recente berichten over Partij Islam. Hij wijst op de geopolitieke context om de opkomst van dergelijke partijen te begrijpen.
Laat het duidelijk zijn, het probleem met de Partij Islam zit veel dieper dan velen denken. Het is de taak van onze inlichtingen -en veiligheidsdiensten om de verborgen agenda van de partij te onderzoeken. Er bestaan immers duidelijke linken tussen het sjiitische Iran en de Partij Islam. Anderlechts gemeenteraadslid en mede-oprichter van de partij Redouane Ahrouch is een sjiitische moslim die enkele jaren geleden verklaarde dat de Iraniërs verheugd waren met de doorbraak van de partij in Brussel. De twee verkozenen zouden toen felicitaties van Muhammad Salar van de internationale sjiitische organisatie Ahl ul-Bayt in Teheran gekregen hebben. Wat ook bijzonder alarmerend is, is dat de Partij Islam in het verleden zou gebruik hebben gemaakt van de website van het “Vrij Historisch onderzoek”, een initiatief van de notoire en meermaals veroordeelde Holocaustontkenner Siegfried Verbeke.
De opkomst van de Partij Islam moet vooral worden gezien in de context van het Iraanse conflict met Saoedi-Arabië in het Midden-Oosten. Het is geen geheim dat Iran al tientallen jaren aan het proberen is om Belgische moslims voor zijn kar te spannen om de invloed van Saoedi-Arabië te counteren. Onder invloed van de Iraanse mullahs bekeerden heel wat Belgische Marokkanen zich tot het twaalver sjiisme. Het was ook in de context van de oorlog tussen Israël en Hezbollah in de zomer van 2006 dat de sjiitische mullahs hun kans zagen om de groeiende populariteit van Hassan Nasrallah, de leider van het Libanese sjiitische Hezbollah onder de soennieten te gebruiken bij hun missionariswerk.
De mullahs propageerden het idee dat Hezbollah, in tegenstelling tot de Arabische landen, een ‘verpletterende overwinning’ behaalde op Israël. Die politieke actualiteit maakte het sjiisme populair, ook in de Belgische moslimgemeenschap. Vele moslims, vooral Belgische Marokkanen, bekeerden zich mede ten gevolge hiervan tot het sjiisme. Het verhaal dat Hezbollah het Israëlische leger zogezegd had overwonnen, werd ook door bepaalde mensen binnen de al jaren geleden opgedoekte Arabisch-Europese Liga van de Belgisch-Libanese activist Dyab Abou Jahjah aan de Belgische moslimjongeren verteld. Dit verleden kreeg een nieuwe verpakking na de oprichting van de burgerrechtenbeweging Movement X door diezelfde Abou Jahjah. Leden van de organisatie waaronder woordvoerder Karim Hassoun (ondertussen Be.One) hemelden op Facebook de Libanese Hezbollah-militant Samir Kuntar na diens dood op. Dat Kuntar de geschiedenisboeken inging als de moordenaar van Einat, een vierjarig Joods meisje, was daarbij bijzaak.
Ook Saoedi-Arabië probeert zijn invloed in ons land uit te breiden. Het gevolg is dat duizenden moslims ultra-orthodoxe, dogmatische interpretaties van de islam zijn beginnen omarmen. Deze strijd om de harten en de geesten van de Belgische moslims zorgt ervoor dat de kloof tussen – sommige – moslims en de seculiere samenleving steeds groter wordt. Dat is iets wat absoluut vermeden moet worden. Dat geldt ook voor de vele politici die gisteren voor het eerst reageerden, terwijl de partij wel al jaren bestaat. Dit soort reacties laten zien dat velen enkel bezig zijn met hun eigen belang op korte termijn, in plaats van de polarisering echt aan te pakken.
Ondertussen zijn heel wat moslims in hun hoofd met geopolitieke conflicten in hun land van herkomst bezig. Dit gaat vroeg of laat escaleren.
Daarom moeten we moslims – de meesten halen gelukkig geen politieke inspiratie uit de Koran – ervan overtuigen dat partijen als Partij Islam de polarisering in ons land alleen maar doen toenemen. De Partij Islam vormt een probleem voor de hele moslimgemeenschap in België. Gelukkig beseffen de meeste Belgische moslims dat ook.