In het najaar van 2023 woonden wij een lezing bij van europarlementariër Tom Vandendriessche (Vlaams Belang) in Leuven. Wij waren benieuwd naar zijn uiteenzetting die ging handelen over de toekomst van ons land. Het evenement werd op voorhand met argusogen bekeken door de universitaire overheid, te meer omdat het in hun lokalen ging doorgaan, op initiatief van de Nationalistische Studentenvereniging (NSV). Er waren veiligheidsvoorzieningen getroffen die vrij potsierlijk waren, het leek wel of het einde van het vrije woord in Vlaanderen was aangebroken. Niettemin verliep het ganse gebeuren vlekkeloos, zelfs de linkse tegenbetogers hielden het netjes. De properste aanwezigen waren echter de leden van het organiserende NSV, stuk voor stuk vriendelijke gastdames en -heren.
Nog charmanter en imposanter was de spreker Tom Vandendriessche. Zijn partijprogramma getrouw ijverde hij uiteraard voor een onafhankelijk Vlaanderen. Maar hij deed dat op zulke hoffelijke manier dat onze monden openvielen van verbazing. Wij hoorden onmiskenbaar een verzoenend, mild en constructief discours, onze Europese volksvertegenwoordiger pleitte voor een volledige scheiding van de drie regio’s, maar hij stak meteen ook de hand uit naar de gewesten Brussel en Wallonië. Vandendriessche hield een sterk betoog voor verdere samenwerking, Vlaanderen wilde zijn zelfstandigheid, maar niet zonder sponsoring en subsidiëring voor onze noodlijdende buren. Wij dachten toch dat dit een groots en nobel gebaar was. De aanwezige pers had dit echter niet gehoord of liet het bewust onvermeld in hun commentaren achteraf. Van onze kant: proficiat Tom en merci NSV.
Na de voordracht en het vragenkwartiertje werden wij ter plekke aangesproken door een man in een net pak en met een camera in de hand. Hij verklaarde de vaste begeleider en medewerker achter de schermen te zijn van Vandendriessche. Hij was getroffen door het verhaal dat ik in het kort had gedaan voor de zaal over de straatoverval waarvan ik in september 2022 te Brussel het slachtoffer was geworden. Buit: het witgouden hangertje met vingerafdruk van mijn overleden zoon, een uniek en onvervangbaar aandenken. Zoals ik er reeds eerder over schreef werd de zaak geseponeerd door het parket wegens “daders onbekend”… ondanks de beschikbare camerabeelden van de overvallers, waaruit bleek dat het om ‘Brusselse jongeren’ ging, lees: straatdieven van Noordafrikaanse origine. Daar was de persoon die ons aansprak erg in geïnteresseerd, en opeens viel onze frank: het ging om Dries Van Langenhove, de man die in 2020 vrijwillig ontslag had genomen als volksvertegenwoordiger voor het Vlaams Belang. Ik heb spontaan mijn medewerking verleend aan zijn vraag en mijn relaas voor zijn camera gebracht, het zou materiaal worden voor zijn video-kanaal. Over de verdere afloop of het eventueel vertoon van dit beeldfragment weten wij niks, dat was ook niet meteen onze zaak.
Omdat betrokkene geen ongunstige indruk had nagelaten, zijn wij een tijdje nadien in Leuven naar zijn (hoogst waarschijnlijk) laatste voordracht geweest. Inderdaad, daags na zijn niet onsuccesvol optreden in diezelfde locatie te Leuven en weer op invitatie van het NSV, had hij een klacht aan zijn been vanwege de rector van KU-Leuven omwille van racisme en discriminatie en blablabla.
Een paar weken later incasseerde hij de droge genadeslag van het gerecht uit hoofde van een gelijkaardige aantijging. Het ging zogezegd om laakbare uitlatingen in de privé-sfeer (gesloten chatbox) en aanzetten tot geweld wegens te koop aanbieden van een wapen (pepper-spray). Van Langenhove kreeg een straf die volkomen buiten proportie was, helemaal van de democratische pot gerukt, een gezonde rechtstaat totaal onwaardig. Zoals wij hem in Leuven aanhoorden, gaat hij soms inderdaad kort door de bocht en schuwt hij zeker geen provocerend taalgebruik, maar hoort dat niet tot het courante politieke theater? De gewilde overacting, de plagerige ironie en het haast acrobatische sarcasme zijn gewoon de handelsmerken van die man. Dat verdient in godsnaam toch geen 1 jaar effectieve celstraf en 10 jaar ontzetting uit de burgerrechten. Schaam u België, armertierig landje van dwaas en blind regerende politiekers, links-liberale mollen en ratten, bah! Zelfs Elon Musk sprak hier zijn schande over uit, dat kan tellen!
Er was in het geval van Dries Van Langenhove geen enkele aansporing tot geweld, niet het minste plan tot opstandigheid én er waren zelfs geen slachtoffers. Even ter herinnering en ter vergelijking, er werden onlangs vier Brusselse jongeren opgepakt die een terroristische aanslag voorbereidden op de hoofdstedelijke concertzaal Botanique, in opdracht van Islamitische Staat (IS). Hallo? We mogen geredelijk veronderstellen dat hun voorspelbare werkstraf in de maak is. Het ging om een grap, volgens de regimepers.
Dries Van Langenhove werd “gepakt” op basis van zogezegd strafbare feiten (het waren slechts woorden!) in een afgesloten domein van internet. Stel u voor dat men ons persoonlijke smartphone-verkeer of onze uitspraken aan de keukentafel, desnoods aan een cafétoog, zou gaan checken op mogelijks foute humor die een licht raakvlak met wat flauw geuit racisme zou kunnen bevatten…
Waar blijven wij bovendien met ons recht op vrije meningsuiting? Want daarom was Elon Musk zo verontwaardigd: wij maken nog steeds (tot ons groot geluk) deel uit van een geciviliseerde Westerse samenleving, onze fundamentele rechten zijn verankerd in een grondwet. In ons geval par excellence met dank aan de Franse filosofen van de Verlichting en de hierop genereus geïnspireerde Amerikaanse Bull of Rights uit 1791 (first amendement: freedom of speech). Om vrij te besluiten naar Voltaire, een van de grootse filosofen uit onze beschavingsgeschiedenis: ik ben het ten gronde met u oneens, maar ga vooral door met uw mening te vertolken. Niet te verwonderen dat die man niet zo populair is bij stalinisten en islamisten, zelfs niet meer bij onze links ontaarden, erg is dat.