Passage uit de Jonge Leeuwen – Irwin Shaw (1913-1984)
Nu Hope een eigen plekje had, dat zo veilig van haar was, bleek ze onverwacht wellustig te zijn. In de warme, vertrouwelijke duisternis van de stadzomer gingen de koude heuvels van haar Vermontse puritanisme op in liederlijke rook, en zij beantwoordde zonder remmingen begeerte met begeerte en lust met lust naar het lichaam van de ander. In de duizelende eb en vloed van hun liefde, onder het armoedige dak van hun kamer, die het dierbaarste en diepste geheim geworden was van hun gehele leven, bedaarde het rumoer van de straten beneden, het geschreeuw op de straathoeken, het bijeenroepen van de Senaat, het geschutsvuur in andere werelddelen tot een ver verwijderd geruis van muziek op de achtergrond, tromgeroffel en hoorngeschal in het kamp van een ander leger heel in de verte in een andere oorlog.