Schrijven uit liefde, om het leven te vieren. Om de vrijheid en de blijheid gelijk te geven. Om de dood te weren, om met woorden onze dromen te realiseren. Ik schrijf haar teder neer, om hier bij haar te blijven, met het lichaam van mijn taal. Zij begeeft en bekent, ze tekent present.
We hebben voortdurend honger, maar de hoop blijft ons op de been houden. We leven nu niet meer op die liter water en het sneetje brood, daar kun je niet van leven, we leven louter op wilskracht. En we zullen volhouden! Het moet toch een keer voorbij zijn.