Hoe wetenschap de wereld redt

Juan maakt zich ook niet zoveel zorgen over de zelfstandige koers van de evolutie. ‘Het hele idee dat zaken en mensen zich tot iets anders zullen ontwikkelen, is misschien beangstigend, tot je je afvraagt: zijn discjockeys nou heus het hoogtepunt van de evolutie? Als dat werkelijk de definitieve bedoeling van Moeder Natuur is geweest, word ik pas echt bang. Ik bekijk dit soort ontwikkelingen en denk dan: “En als mijn kinderen in staat zouden zijn tweehonderd jaar in goede gezondheid te leven, als ze veel verder zouden kunnen kijken dan ik, ledematen opnieuw konden laten aangroeien, veel beter zouden kunnen horen dan ik en hersens konden hebben die vijftig keer zo krachtig zijn als die van mij. Dan gun ik ze dat van harte. Prima zo. Dan zie ik liever dat de ontwikkelingen zo doorgaan.”

(…)

We zien allemaal dat veel van de sociale systemen en instituties waar we lang op hebben vertrouwd niet langer goed werken en dat de technologie en de toenemende kennis ondertussen nieuwe gereedschappen en nieuwe manieren van denken opleveren waarmee we onze wereld kunnen inrichten.
Of anders gezegd: we weten dat we de dingen op een andere manier zullen moeten gaan aanpakken en op datzelfde moment komen de gereedschappen die we daarvoor nodig hebben beschikbaar.

(…)

‘Wat ik wel durf te zeggen,’ zei ik, ‘is dat de toekomst die we krijgen, afhankelijk is van de waarden waarvoor we kiezen. We zijn aangeland op een punt in de geschiedenis waarop het wel eens zou kunnen zijn dat die waarden niet zozeer worden beperkt door de fysieke mogelijkheden als wel door wat we dromen’.