Buchenwald / Hadmersleben – september 1944

Wanneer wij weer vrij zullen zijn, zal een hele nieuwe periode in ons leven beginnen. Persoonlijk ben ik een beetje teleurgesteld in de mensen, want ik heb zo weinig warmte en goedheid bij hen gevonden. Wat zal ik hun nog te zeggen hebben? En toch kan men het ‘fenomeen’ mens niet ontkennen. Wij zijn gehecht aan diegenen die ons teleurgesteld hebben. Het zou zichzelf verzaken zijn, zijn eigen wezen veroordelen, indien men er toe kwam de mens de rug toe te keren. In het kamp heb ik geleerd het kaf met het koren te nemen. Het volstaat geduldig te zijn en alles wordt zonneklaar. Ook de mens heeft veel geduld en volharding nodig.