Uit www.deredactie.be vr 10/06/2016

België is een van de beste landen om in te leven, toch zagen zeurpieten over een “failed state”. Bovendien durven we in eigen land en in het buitenland niet hardop zeggen dat we bij de beste zijn. Het is dringend tijd om dat wél te doen.

Stefan Gijssels is consultant en initiatiefnemer van www.belgiumstatistics.com. Hij was tot begin dit jaar Vice-President Communicatie & Public Affairs bij Janssen Pharmaceutica. Hij was voorzitter van de Commissie Communicatie van het Verbond van Belgische Ondernemingen. Hij was voorzitter van het Trust & Reputation Comité van de Europese farma-industrie.

Wat bezielt ons toch? België is één van de beste landen van de wereld om in te wonen, in de meest ontwikkelde periode sinds het ontstaan van ons universum, met vrijheden en democratische deelname die weinigen ooit hebben gekend.

We behoren tot de wereldtop qua onderwijs, qua gezondheidszorg, qua export van hoogwaardige producten.

We hebben de grootste herverdeling van middelen, de hoogste lonen, de kleinste loonkloof tussen mannen en vrouwen, de beste “work-life balance”. U moet me niet geloven, maar dit is allemaal te vinden in een nieuwe website die ik hiervoor opzette.

En dan nog zijn er zeurpieten die België een ‘failed state’ noemen. En onze overheid laat dit maar gebeuren. Jarenlang ben ik verantwoordelijk geweest voor het beheer van de wereldwijde reputatie van één van de belangrijkste pharmabedrijven in ons land. In die hoedanigheid heb ik geprobeerd om België mee te gaan verkopen als investeringsland tijdens economische missies, op het Wereld Economisch Forum, en tijdens meer gerichte bezoeken en congressen die we opzetten overal in de wereld. De Verenigde Staten, Rusland, China, India … Wat heb ik hieruit geleerd?

Een reputatie opbouwen is hard werk. Het vergt een permanente controle én een dagelijks ingrijpen door telkens opnieuw op de essentiële punten te hameren. Onze verwezenlijkingen moeten eindeloos worden herhaald voor ze voldoende gehoord, gekend, begrepen en onthouden worden.

Zegt of schrijft iemand iets verkeerds of fouts, dan moet er meteen worden ingegrepen. In de pers, op congressen, tijdens kleinere meetings, op websites en andere kanalen, moet telkens opnieuw herhaald worden wat we hebben bereikt, welke wonderlijke verwezenlijkingen we hebben behaald, waar we voor staan en wat we nog meer willen bereiken voor iedereen. Dit moet echt tot vervelens toe worden herhaald, tot iedereen ervan doordrongen is.

De federale regering heeft 4 miljoen euro vrijgemaakt voor een imagocampagne. Dat is honderd keer te weinig. Dat is de kostprijs voor de vernieuwing van een stuk wegdek op een autosnelweg. Dat is de prijs voor het meten van de reputatie van een land. Hoeveel is de reputatie van België waard?

De buitenlandse investeringen in België lopen in de tientallen miljarden. Het toerisme alleen levert al rond de 9 miljard euro per jaar op. In de industrie is bedrijfsreputatie verantwoordelijk voor 10% tot 20% van de omzet. Reken maar uit hoeveel moet worden geïnvesteerd om enige impact te hebben. Wat is onze ‘business case’ om onze reputatie op te bouwen?

Ook het binnenland overtuigen

En een campagne moet niet enkel in het buitenland worden gevoerd, ook bij ons, in België. Alle Belgen moeten weten waar we staan, wat we hebben bereikt. We mogen er best trots op zijn.

Wie weet dat de grootste doorbraken tegen malaria, HIV/AIDS en tuberculose van de laatste jaren uit onze Belgische labo’s komen?

Wie weet dat we Belgische technologie op mars hebben staan?

Wie weet dat onze sociale voorzieningen, onderwijs en gezondheidszorg bij de beste ter wereld horen?

Het negativisme moet worden gestopt. Het is al te gemakkelijk om kritiek te hebben, maar vele opiniemakers verwarren negativiteit met kritische zin. Het is zo gemakkelijk om te blijven wijzen op wat er fout gaat, en tegelijk te ‘vergeten’ het bredere plaatje te tonen.

Er is niets zo destructief als negatief zijn: het vernietigt waarde, harde economische waarde zoals geld en jobs. Het is de beste ‘self-fulfilling prophecy’.

Justitie, stakingen, armoede, …?

Maar het is de taak van de overheid om te zorgen voor correcte informatie. De negativiteit ontstaat in het communicatie-vacuüm dat wordt gecreëerd. Desinformatie, geruchten en foute gegevens kunnen slechts groeien op plekken waar geen correcte, heldere en feitelijke informatie werd gegeven.

En uiteraard is reputatie het gevolg van een realiteit. Die is gelukkig goed, maar we zetten die onvoldoende in de verf. En niemand kan ontkennen dat de stand van zaken bij justitie een schande is, zowel de werking van het gerecht als de staat van sommige gevangenissen zijn schokkend voor een land met ons inkomen én onze belastingdruk. Ook de armoedevermindering kan beter, en de wachtlijsten voor de gehandicaptenzorg. Of dat alles komt door een gebrek aan middelen of door een gebrek aan management-vaardigheden, laat ik in het midden.

Maar om onze hele Belgische reputatie te laten afhangen van deze wantoestanden, is natuurlijk ook niet correct.

België heeft vandaag de tiende beste reputatie ter wereld, beter dan Groot-Brittannië, Duitsland, Frankrijk, Oostenrijk, Spanje, Italië en de Verenigde Staten. België heeft alle troeven om nog beter te scoren. Laten we de wereld tonen dat we bij de top-3 thuishoren. Dat zal le
iden tot nieuwe investeringen en meer jobs