tussendoor geschoven gedicht
je zal het zand overwinnen
het water weren
de wind bedwingen
je schopt je schoenen uit
je voeten worden licht
je adem blaast je voort
je vindt de nieuwe woorden
voor een oud geloof
dat dieper dan de bodem
in …
het verdwaasde paasgedicht
Omdat ik af en toe
dwangmatig vaak
haast altijd aan je denk
word ik bijna niet zot —
waarom toch deze ingekeerde
symmetrie – de spiegelzielreflex
in copy/paste van half je geest?
— dat ik je angsten deel
— je …
droef gedicht voor drie seizoenen
Het huis staat nu leeg
de muren duwen
de laatste lucht weg
de ramen zitten strak
verstard in hun jongste lach
de kramp komt uit de kamers
aangewandeld als de nieuwe dood
Het dak stort langzaam in
je werpt een …
het oude landbouwerinnengedicht
Je bent een grondig aardse vrouw
doorwrochten van het vruchtbaar veld- en
akkerwerk een warme stalmeid en een weide-
kind je wieg bevond zich in het trotse stro je haar
was nuchter blond als hooi je stond met haan en …
fictieve geschiedenis van de Marollen
Het café in de Marollen
was getuige van ons universum
pas geschapen en beklonken
met een glas donker woordfruit
waarop een schuimkraag dreef
die zwalkte en zweeg van ontzag
voor onze wederzijdse klaarte
jij droeg een feestkleed en een ketting…
een ongewoon hotelgedicht
Wat wil je dan
moet ik een tapijt uitrollen
de vloer plaveien met pralines
bloemen strooien en nog meer hooi
op mijn schouders nemen om mijn vork
te kunnen prikken in jouw ontbijtbord
nadat we de nacht doorbrachten in hotel …
plots een flutgedicht
En blablabla de woordjestaal
een broek vol stijve handel
en een groot pak goesting
maakt soms poëzie
van lingerie en fruit
van oude marchandise
en verse vrouwen waar-
naar mannen schrijven
met hun pen en fluit ……
afgeschoten nachtkogel
Natuurlijk is mijn belangstelling
niet belangeloos
noem ze gerust bangelijk
want ik zet je leven op zijn kop
ik kom nader als een dief
bij dag
bij nacht verslind ik je lichaam
niet je geest noch je ziel
pak ik …
gerecycleerd bricolagegedicht
Wat moet een dichter met zijn winter-
tranenklep of met zijn lente-
kriebels doen
Ik stukken hakken en vermalen
tot een brij
die slijm en sporen van zijn lijden
of intense blijheid wist
een kip-kap tekst mee bricoleren
zonder veel …
Afvaartverhaal van Claus & Veerle
Zo onverteerbaar wreed
was de schoonheid
die Claus creëerde
toen hij vertrok
Veerle waar zijn mijn sloefen
Veerle een zakdoek alstublieft
Veerle vergeet niet te wenen
Hij smoorde nog een sigaret
of tien die voormiddag en
dronk een fles Bollinger …